Παρασκευή 19 Οκτωβρίου 2018

Γ' τάξη, 2η ενότητα, Θυσία για την πατρίδα [ Λυσίας, Ἐπιτάφιος τοῖς Κορινθίων βοηθοῖς 79-81]

Μετάφραση του αποσπάσματος, σχόλια, γραμματικές και συντακτικές παρατηρήσεις, απαντήσεις στις ασκήσεις του βιβλίου αλλά και πρόσθετο υλικό θα βρείτε στον -πολύ ενδιαφέροντα- ιστότοπο του Ελληνικού Πολιτισμού. 
Πλούσιο υλικό θα βρείτε και στον ιστότοπο Φιλολογικό υλικό για τους μαθητές του Γυμνασίου.
Επιπλέον υλικό για τα παραθετικά των επιθέτων και επιρρημάτων, εδώ.
 Eπιτάφιοι
Xαρακτηριστικό είδος επιδεικτικής ρητορικής ήταν οι επικήδειοι λόγοι, οι επιτάφιοι, που
εκφωνούνταν δημόσια προς τιμήν εκείνων που έπεσαν στη μάχη κατά τη διάρκεια της χρονιάς που πέρασε. Oι επιτάφιοι συνιστούσαν αποκλειστικά αθηναϊκό φαινόμενο, με συγκεκριμένη μορφή, περιεχόμενο και δομή. Έχουν διασωθεί έξι τέτοιοι λόγοι, μεταξύ των οποίων και ο περίφημος Eπιτάφιος Λόγος του Περικλή στο έργο του Θουκυδίδη.
Λυσίας
O Λυσίας (ίσως 444-380/375 π.X.), γιος του Kέφαλου, πλούσιου μετοίκου από τις Συρακούσες, θεωρείται ο πιο προικισμένος από τους ρήτορες. Στην εποχή των Tριάκοντα τυράννων θανατώθηκε ο αδελφός του Πολέμαρχος, δημεύτηκε η περιουσία της οικογένειας και, για να επιβιώσει, ο Λυσίας εργάστηκε ως λογογράφος.
Έγραψε 233 λόγους, από τους οποίους σώθηκαν 35. Όλοι είναι δικανικοί, εκτός από έναν επιδεικτικό (Ὀλυμπιακός) και τον Eπιτάφιο. O σπουδαιότερος από τους λόγους του είναι ο Kατὰ Ἐρατοσθένους, που εκφωνήθηκε από τον ίδιο το Λυσία στο δικαστήριο (403 π.X.), για να τιμωρηθεί ο τύραννος Eρατοσθένης ως υπεύθυνος για το φόνο του Πολέμαρχου. Tα τελευταία λόγια είναι ονομαστά: «Έχετε ακούσει, έχετε δει, έχετε υποφέρει, κατέχετε τα γεγονότα. Δικάστε» («ἀκηκόατε, ἑοράκατε, πεπόνθατε, ἔχετε· δικάζετε»). Eίναι άγνωστη η ετυμηγορία των ενόρκων.
O Λυσίας είναι ο πιο αξιόλογος ρήτορας μετά το Δημοσθένη. Xρησιμοποιεί την αττική διάλεκτο. Tο λεξιλόγιό του χαρακτηρίζεται από ακρίβεια, δεν περιέχει υπερβολές και μεταφορικές έννοιες. Oι λόγοι του αναφέρονται σε πολλά θέματα και αποκαλύπτουν τις αντιλήψεις, τις αντιθέσεις και τα προβλήματα της καθημερινής ζωής, αλλά αποτελούν και σπουδαίες μαρτυρίες για την πολιτικοκοινωνική και οικονομική ζωή της Aθήνας στην εποχή του (όλοι οι λόγοι του αναφέρονται στη μετά το 404 π.X. περίοδο). Γνωρίσματα της τέχνης του Λυσία είναι η τεχνική αρτιότητα, η ηθοποιία, η συντομία, η σαφήνεια, η πειστικότητα, η περιεκτικότητα.

Τρίτη 2 Οκτωβρίου 2018

ΕΝΟΤΗΤΑ 4: Η τελευταία φάση της γαλλικής επανάστασης (1794 – 1799) και η εποχή του Ναπολέοντα (1799 -1815)


4. Η τελευταία φάση της γαλλικής επανάστασης. Η εποχή του Ναπολέοντα. from Τσατσούρης Χρήστος, Γυμνάσιο Μαγούλας Δυτικής Αττικής

Περίληψη
Μετά το θάνατο του Ροβεσπιέρου και την ψήφιση νέου συντάγματος από τους Θερμιδοριανούς (1795) η εξουσία ανατέθηκε στο Γάλλο στρατηγό Ναπολέοντα Βοναπάρτη (1799). Παρόλο που το πολίτευμα τυπικά δεν άλλαξε, ωστόσο ο Βοναπάρτης αυτοανακηρύχθηκε αυτοκράτορας και η Γαλλία γύρισε σε συνθήκες απόλυτης μοναρχίας. Ο Ναπολέων προχώρησε σε μεγάλες αλλαγές σε όλους τους τομείς και συνέχισε τους πολέμους με άλλα ευρωπαϊκά κράτη κατακτώντας πολλά εδάφη και φτάνοντας μέχρι τη Μόσχα, χωρίς ωστόσο να καταφέρει να νικήσει τη Ρωσία. Η τελική μάχη του Ναπολέοντα με τις ευρωπαϊκές δυνάμεις δόθηκε στο Βατερλό (1815) του Βελγίου όπου και ο γαλλικός στρατός γνώρισε συντριπτική  ήττα. Ο Ναπολέων εξορίστηκε στο νησάκι Αγία Ελένη, όπου πέθανε το 1821.
Αποτίμηση της περιόδου 1789 - 1815
Με τη γαλλική επανάσταση άλλαξε ο ρους της ιστορίας. Η αστική τάξη κατέλαβε την εξουσία, οι ιδέες του Διαφωτισμού άρχισαν να πραγματώνονται, αναπτύχθηκε η ιδέα του εθνικού κράτους, ο υπήκοος έγινε πολίτης με δικαιώματα και υποχρεώσεις, ο λαός αναδείχθηκε σε κινητήρια δύναμη της ιστορίας, παρουσιάστηκαν νέες ιδέες και κινήματα: φιλελευθερισμός, εθνικισμός, κοινωνικός ριζοσπαστισμός, σοσιαλισμός.
Το συνέδριο της Βιέννης (9/1814 -6/1815)
Οι ευρωπαϊκές δυνάμεις αποφάσισαν την επαναχάραξη των συνόρων, την παλινόρθωση της βασιλείας στη Γαλλία και τη δημιουργία της Ιεράς Συμμαχίας (Ρωσία, Αυστρία, Πρωσία) με σκοπό την κατάπνιξη οποιασδήποτε επανάστασης, κοινωνικής ή εθνικοαπελευθερωτικής. Οι ιδέες ωστόσο της γαλλικής επανάστασης (ισότητα, ελευθερία, εθνική αυτοδιάθεση) είχαν πλέον διαδοθεί σε όλο τον κόσμο.

Δείτε επίσης:
Ναπολέων Βοναπάρτης (μέρος α')
Ναπολέων Βοναπάρτης (μέρος β')

J.L.David, Η στέψη της αυτοκράτειρας Ζοζεφίνας 
J.L.David, Ο Ναπολέων στο πέρασμα του Αγίου Βερνάρδου στις Άλπεις
F. Gerard, Η μάχη του Αούστερλιτς
A. Northen, Υποχώρηση του Ναπολέοντα από τη Μόσχα
Ch. De Stauben, Ο θάνατος του Βοναπάρτη
J.L. David, Ο Ναπολέων στο γραφείο του στα ανάκτορα του Tuilleries