3. ΑΡΧΑΪΚΗ ΕΠΟΧΗ (800-479 π.Χ.) 3. Η ΣΠΑΡΤΗ

 

  Η Σπάρτη from mavraroda

 

 

Πρόσθετο υλικό

·         Η εξάπλωση της Σπάρτης

·         Χρονολόγιο -Ιστοριογραμμή της αρχαίας Σπάρτης

·         Η ίδρυση της πόλης-κράτους της Σπάρτης

·         Κοινωνική Οργάνωση της Σπάρτης

·         Η πολιτειακή οργάνωση της αρχαίας Σπάρτης

·         Αξίες και νόμοι στην Αρχαία Σπάρτη

·         Η οργάνωση της κοινωνικής και πολιτικής ζωής στην αρχαία Σπάρτη κατά την αρχαϊκή εποχή

·         Χορός κοριτσιών στη Σπάρτη

·         Σπάρτη: Ιστορία και πολιτισμός (1^ο μέρος) -Εκπαιδευτική Τηλεόραση

·         Σπάρτη: Ιστορία και πολιτισμός (2^ο μέρος) -Εκπαιδευτική Τηλεόραση

 

 

Λορέντζος Μαβίλης, Λήθη (Κείμενα Νεοελληνικής Λογοτεχνίας Γ' Γυμνασίου)

 Πρόσθετο υλικό:

   Βιογραφικό Σημείωμα

·        Εποχές και Συγγραφείς: Λορέντζος Μαβίλης (Ψηφιακό Αρχείο ΕΡΤ)

·         Σονέτο (Φωτόδεντρο)

Σονέτο (ή δεκατετράστιχο) [Πηγή: Λεξικό Λογοτεχνικών όρων]

Είναι ποίημα σταθερής μορφής και συνήθως λυρικού περιεχομένου. Η ονομασία «σονέτο» προέρχεται από την ιταλική γλώσσα: sonetto = σύντομος, μικρός ήχος· μικρό, σύντομο τραγούδι, τραγουδάκι (στα λατινικά sonus = ήχος). Η ελληνική ονομασία «δεκατετράστιχο» είναι περισσότερο εύστοχη: στηρίζεται σ' ένα εξωτερικό γνώρισμα, που είναι ο σταθερός αριθμός των στίχων. Ο Κωστής Παλαμάς λ.χ. θέλοντας να αποφύγει την ξενική ονομασία, τιτλοφόρησε τη συλλογή του με σονέτα «Τα δεκατετράστιχα».

Το σονέτο, ως λυρικό ποίημα, θέτει στον ποιητή πολλούς και ποικίλους περιορισμούς: θεματικούς, έκτασης, μετρικούς, αριθμού συλλαβών κατά στίχο, ομοιοκαταληξίας. Εξαιτίας αυτών των περιορισμών, που επιβάλλουν στον ποιητή μιαν αυστηρή και υποχρεωτική πειθαρχία σε εξωτερικούς κανόνες, το σονέτο θεωρείται δύσκολο ποιητικό είδος. Ο καλύτερος σονετογράφος μας θεωρείται ο Λ. Μαβίλης, που έγραψε τα αρτιότερα και τα πιο καλοδουλεμένα λυρικά σονέτα. Άλλοι ποιητές που έγραψαν επίσης σονέτα είναι ο Ιάκωβος Πολυλάς, ο Ανδρέας Μαρτζώκης, ο Γεράσιμος Μαρκοράς, ο Ιωάννης Γρυπάρης, ο Κωστής Παλαμάς κ. ά.

Το σονέτο, στην κλασική καταρχήν μορφή του, παρουσιάζει τα ακόλουθα εξωτερικά χαρακτηριστικά:

• α) είναι ποίημα ολιγόστιχο· αποτελείται από δεκατέσσερις στίχους, που κατανέμονται σε τέσσερις στροφές
• β) οι δυο πρώτες στροφές είναι τετράστιχες, ενώ οι δυο τελευταίες τρίστιχες· έχουμε δηλαδή το σχήμα: 4 - 4 - 3 - 3
• γ) το μέτρο είναι κανονικά ιαμβικό και οι στίχοι ενδεκασύλλαβοι
• δ) στις δυο πρώτες τετράστιχες στροφές, η πιο συνηθισμένη μορφή ομοιοκαταληξίας είναι η σταυρωτή (α β β α)
• ε) στις δυο τελευταίες τρίστιχες στροφές, η ομοιοκαταληξία μπορεί να παρουσιάζει ποικίλους συνδυασμούς και τύπους. Πάντως, ένας τουλάχιστον στίχος της μιας στροφής πρέπει να ομοιοκαταληκτεί με έναν της άλλης.

Το γνωστό π.χ. σονέτο του Λορέντζου Μαβίλη «Λήθη» παρουσιάζει την ακόλουθη μορφή ομοιοκαταληξίας:

στροφή 1η  α β β α (=σταυρωτή)  στροφή 3η   γ δ  γ

στροφή 2η α β β α (=σταυρωτή)  στροφή 4η δ ε ε

Το σονέτο, ως λυρικό ποίημα, θέτει στον ποιητή πολλούς και ποικίλους περιορισμούς: θεματικούς, έκτασης, μετρικούς, αριθμού συλλαβών κατά στίχο, ομοιοκαταληξίας. Εξαιτίας αυτών των περιορισμών, που επιβάλλουν στον ποιητή μιαν αυστηρή και υποχρεωτική πειθαρ

Το σονέτο, ως λυρικό ποίημα, θέτει στον ποιητή πο