Οι μαθητές και οι μαθήτριες του Α5 του 10ου Γυμνασίου Λάρισας κλήθηκαν στα πλαίσια της 6ης Ενότητας στη Νεοελληνική Γλώσσα να γράψουν τη συνέχεια της ιστορίας της Πούλιας στο ποίημα Η Μάγια του Οδυσσέα Ελύτη.
Διαβάστε την εκδοχή του Θοδωρή Χα.
Λίγες
μέρες της Μάγιας στη γη
Βγάζω την
Μάγια απ’ τα μαλλιά
και της
δείχνω τα πουλιά.
Την άλλη
μέρα τα φυτά
τις
θάλασσες με τα γαλανά νερά.
Μα όταν
ανθρώπους συναντά
κρύβεται
αμέσως στα μαλλιά.
Δείχνουν
μεγάλοι από κοντά
δεν είναι
όπως από ψηλά.
Νομίζω
είναι φοβισμένη
μάλλον δεν
είναι ευτυχισμένη.
Νιώθει
μόνη, της λείπει ο ουρανός
η μάνα της
και ο αδερφός.
Την Πούλια
πρέπει να την βρω
να πάρει
την Μάγια στον ουρανό.
Μόνο εκεί
ψηλά μπορεί
η Μάγια να
λαμποκοπεί.
Ξάφνου ένα
βράδυ βροχερό
κοιτώ ψηλά
στον ουρανό.
Βλέπω μια
λάμψη δυνατή
η Πούλια
θα ‘ρχεται στη γη.
Παίρνω την
Μάγια αγκαλιά
τρέχω ψηλά
για τα βουνά.
Βρίσκω την
Πούλια στην σπηλιά
και με τα
έξι της παιδιά.
Πάρε την
Μάγια στον ουρανό
και θα σας
βλέπω από εδώ.
Κι η
Πούλια πόχει εφτά παιδιά
φεύγει και
μ’ αποχαιρετά.
Η εκδοχή του Θοδωρή Χε.
Μάγια
Η Μάγια μένει στα μαλλιά
και περιμένει και κοιτά
να δει τη νέα της ζωή
και να γνωρίσει τον ποιητή.
Ενθουσιάστηκε πολύ
μ΄ αυτή τη νέα την τροπή
γιατί της μάθαινε πολλά
που δεν τα είχε εκεί ψηλά.
Τα παραμύθια τα πολλά
την εταξίδευαν μακριά
ένιωθε σαν μικρό παιδί
έτοιμο για να ονειρευτεί.
Γνώρισε και πολλά παιδιά
στον κόσμο που ήρθε ξαφνικά
ήταν μεγάλη η χαρά
αλλά δεν άντεχε άλλο πια.
Ώσπου ξυπνάει ένα πρωί
που η Μάγια είχε βαρεθεί
να φύγει ήθελε απ’ τη γη
να πάει ψηλά μακριά απ’αυτή.
Έτσι μια μέρα ξαφνικά
είδε την Πούλια να περνά
από το σπίτι του ποιητή
κι αμέσως χάρηκε πολύ.
Πήγε μαζί της με χαρά
κι αμέσως βρέθηκε ψηλά
πήρε την θέση την σωστή
στον ουρανό ψηλά εκεί.
Υπόσχεται όμως στον ποιητή
να ξαναέρθει να τον δει
δεν είναι δύσκολο γι’αυτή
να ξανακατεβεί στη γη.
Η εκδοχή της Δέσποινας Π.
Είμαι πολύ χαρούμενος πια
Θα έχω τη Μάγια εδωνά
Θα πάμε βόλτες εκεί ψηλά
Στου ουρανού τα δρομάκια τα μικρά.
