ΟΔΥΣΣΕΙΑ Τ - ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΥΡΥΚΛΕΙΑ, ΤΑ ΝΙΠΤΡΑ by ELENI MOUTAFI on Scribd
Τετάρτη 28 Φεβρουαρίου 2018
Πέμπτη 15 Φεβρουαρίου 2018
ΙΙΙ. ΑΝΑΣΥΣΤΑΣΗ ΒΥΖΑΝΤΙΟΥ ΚΑΙ ΥΠΟΤΑΓΗ ΣΤΟΥΣ ΟΘΩΜΑΝΟΥΣ 1. Εξάπλωση των Τούρκων και τελευτείες προσπάθειες για ανάσχεσή τους
1. Εξάπλωση των Τούρκων και τελευταίες προσπάθειες για ανάσχεσή τους. from mavraroda
Δείτε επίσης:
Διαβάστε:
1. Το Βυζάντιο μετά την ανακατάληψη της Πόλης
Η Πόλη, μετά την ανακατάληψή της από την αυτοκρατορία της Νίκαιας, ήταν μια άλλη πόλη… Κτίρια, εκκλησίες,παλάτια είχαν λεηλατηθεί και ερημωθεί. Το παλάτι των Βλαχερνών που είχε καθιερωθεί από τους Κομνηνούς ως τόπος διαμονής των αυτοκρατόρων << ήταν γεμάτο από ιταλικούς καπνούς και οσμές>> από τα γλέντια των Λατίνων αυτοκρατόρων, οι οποίοι είχαν αποψιλώσει την Πόλη από καθετί που θα μπορούσε να αποφέρει κέρδος. Μόνο μερικές εκκλησίες συνέχισαν να συντηρούνται, ανάμεσά τους βέβαια η μητρόπολη της του Θεού Σοφίας με ειδική κρατική χρηματοδότηση.
Για περισσότερα: Βυζαντινών Ιστορικά
2. Η σύνοδος της Λυών -1274
H ανάκτηση της Βασιλεύουσας το 1261, από ένα μικρό στρατιωτικό απόσπασμα με επικεφαλής τον Αλέξιο Στρατηγόπουλο, ήταν ένας συνδυασμός τύχης αλλά και έγκαιρης και γρήγορης αντίδρασης από την αυτοκρατορία της Νίκαιας. Ο αυτοκράτορας Μιχαήλ Παλαιολόγος, με σθένος και αποφασιστικότητα, προσπάθησε να ελέγξει την κατάσταση μέσα σε ένα ασταθές εσωτερικό και εξωτερικό περιβάλλον. Το 1262 ο Γουλιέλμος Βιλεαρδουίνος και οι Βενετοί συμμάχησαν με τον εκδιωχθέντα Λατίνο αυτοκράτορα Βαλδουίνο, ο Μιχαήλ Β΄ του δεσποτάτου της Ηπείρου ξανάρχισε τις επιθέσεις, οι Τούρκοι μετακινούνταν μαζικά στην Μικρά Ασία, ενώ οι Βούλγαροι εισέβαλαν στη Θράκη. Ο Μιχαήλ έστειλε στρατεύματα εναντίον όλων με ικανοποιητικά αποτελέσματα στα περισσότερα μέτωπα. Για να ισχυροποιήσει τη θέση του στο εσωτερικό, διέταξε την τύφλωση του νεαρού νόμιμου συναυτοκράτορά του, Ιωάννη Δ’ Λάσκαρη, προκειμένου να εξουδετερώσει οποιαδήποτε αξίωσή του στο θρόνο.
Για περισσότερα: Βυζαντινών Ιστορικά
3.Τα Τουρκομανικά Εμιράτα – οι Τούρκοι εισβάλλουν στην αυτοκρατορία
Το Βυζάντιο βρισκόταν σε επαφή με τους Τούρκους της κεντρικής Ασίας από τις αρχές του 6ου αιώνα, προσπαθώντας να βρει τρόπους διπλωματικούς για να ελέγχει, όσο ήταν δυνατόν, τις μετακινήσεις τους. Βυζαντινοί αυτοκράτορες παντρεύτηκαν δυο πριγκίπισσες των Χαζάρων, ενώ για να αντιμετωπιστούν οι αγριότεροι Πετσενέγκοι και Κουμάνοι, τους προσλάμβαναν ως μισθοφόρους ή τους παραχωρούσαν περιοχές για να μείνουν.
Τον 11ο αιώνα άρχισε μια μεγάλη μετακίνηση του πιο δραστήριου τουρκικού φύλλου, των Ογούζων, από τη λίμνη Αράλη με δυτική κατεύθυνση. Κυρίαρχο φύλλο αναδεικνύονται οι Σελτζούκοι από το όνομα του μυθικού σχεδόν αρχηγού τους, Σελτζούκ. Γρήγορα κατέλαβαν την Περσία και προσπάθησαν να επιβάλλουν την κυριαρχία τους και στην Συρία και στην Αίγυπτο.
Για περισσότερα: Βυζαντινών Ιστορικά
4. Οι Οθωμανοί
Κατά τη διάρκεια του δεύτερου μισού του 13ου αιώνα, στις παραμεθόριες περιοχές που εκτείνονταν ανατολικά από τον Όλυμπο της Βιθυνίας, κοντά στα εναπομείναντα βυζαντινά εδάφη της Μικράς Ασίας, ιδρύθηκε ένα μικρό τουρκομανικό κράτος από κάποιον Ερτογρούλ. Το 1281, με το θάνατό του, τον διαδέχεται ο γιος του Οσμάν (o ιστοριογράφος Παχυμέρης τον αναφέρει Ατμάν) και έτσι έχουμε την απαρχή της φυλής των Οσμανλήδων ή Οθωμανών, συνοδευόμενη από πολλούς θρύλους για συγγένειες με μεγάλους γενάρχες και ηρωικούς προπάτορες.
Για περισσότερα: Βυζαντινών Ιστορικά
5. Oι ολέθριες δυναστικές διαμάχες Ιωάννη Παλαιολόγου και Ιωάννη Κατακουζηνού
O Δεύτερος Εμφύλιος των Βυζαντινών ξεκινά το 1341 και στη διάρκειά του οι αντίπαλες πλευρές αναγκάστηκαν να συνάψουν συμμαχίες με εχθρούς του Βυζαντίου, όπως το Στέφανο Δουσάν της Σερβίας, ο οποίος άλλαξε στρατόπεδα κατά τα ίδια συμφέροντα, αλλά ακόμα και τους ίδιους τους Τούρκους, τους οποίους έφεραν ως επιδιαιτητές οι ίδιοι οι Βυζαντινοί στην καθαρά εσωτερική αυτή υπόθεση. Παράλληλα, ξόδεψαν κάθε ίχνος χρυσού που υπήρχε διαθέσιμο, με χαρακτηριστικό δείγμα την κατάθεση των αυτοκρατορικών κοσμημάτων σε βενετικό ενεχυροδανειστήριο από την Άννα της Σαβοίας έναντι ευτελούς ποσού. Η διαμάχη τελείωσε το 1347, με πρώτο αυτοκράτορα τον ανήλικο Ιωάννη Ε' Παλαιολόγο και συναυτοκράτορα τον Ιωάννη ΣΤ' Καντακουζηνό. Οι εμφύλιες συγκρούσεις, όμως, έληξαν οριστικά μόνο όταν ο δεύτερος παραιτήθηκε από το θρόνο το 1354.
Για περισσότερα: Βυζαντινών Ιστορικά
6. H μάχη του Κοσσυφοπεδίου --1389--
Η επέκταση και η εξάπλωση των Οθωμανών προχωρούσε στα Βαλκάνια, με τους Τούρκους μπέηδες και πασάδες να προσπαθούν να επιβάλλουν την κυριαρχία τους μεταξύ των σλαβικών, βουλγαρικών και ελληνικών κοινοτήτων. Νέος σουλτάνος είναι ο γιος του Ορχάν, Μουράτ ο Α΄, με το κράτος των Οθωμανών να εκτείνεται στα δυτικά ως το Μοναστήρι, βόρεια ως τη Νις και να περιλαμβάνει και τη Θεσσαλονίκη.
Για περισσότερα: Βυζαντινών Ιστορικά
7. H Σταυροφορία της Νικόπολης --1396--
Η προώθηση και η επέκταση των Οθωμανών που συνεχίστηκε με το Βαγιαζήτ, θορύβησε τη Δύση που άρχισε να διαβλέπει τον κίνδυνο. Την άνοιξη του 1396, άρχοντες και ευγενείς από τη Δύση, ιππότες από την Αγγλία, τη Φλάνδρα, τη Λομβαρδία και άλλα μέρη, με την παρότρυνση και του Πάπα, ενώθηκαν στη Βούδα με το στρατό του βασιλιά της Ουγγαρίας Σιγισμούνδο. Η Ουγγαρία ήταν η χώρα που απειλούταν περισσότερο και ο βασιλιάς της πρωτοστατούσε στην οργάνωση της Σταυροφορίας. Διέσχισαν το Δούναβη και αφού εξουδετέρωσαν οποιαδήποτε τουρκική αντίσταση που συνάντησαν, έφτασαν στην οχυρωμένη Νικόπολη (σημερινή Βουλγαρία), όπου υπήρχε σημαντικός αριθμός Τούρκων και άρχισαν να την πολιορκούν.
Για περισσότερα: Βυζαντινών Ιστορικά
8. Το ταξίδι του Μανουήλ Παλαιολόγου στη Δύση, η πολιορκία της Πόλης από το Βαγιαζήτ και η μάχη της Άγκυρας (1402)
H ιστορία της επιβίωσης του Βυζαντίου μετά το 1391, είναι εκπληκτική αλλά συνάμα και θλιβερή. Ό, τι είχε απομείνει ήταν η ίδια η Πόλη, κάποια λιμάνια στη Θράκη και η μισή Πελοπόννησο. Αυτό το τραγικό απομεινάρι κληρονόμησε το 1391 ο Μανουήλ Β΄Παλαιολόγος, ένας άξιος και ικανός άνθρωπος, ο οποίος βίωσε δραματικά παιδικά χρόνια με οικογενειακές έριδες και πολέμους. Είχε υποχρεωθεί να περάσει μερικά χρόνια στη σουλτανική αυλή ως όμηρος, αλλά και να συμμετάσχει σε στρατιωτική επιχείρηση εναντίον της Βυζαντινής πόλης της Φιλαδέλφειας. Σε επιστολές του που έχουν σωθεί, γίνεται αντιληπτό ότι ο Μανουήλ νιώθει βαθύτατη ταπείνωση και εξευτελισμό για την κατάσταση που είχε περιέλθει το Βυζάντιο. Ο ίδιος είχε κατανοήσει τους λόγους της κατάπτωσης αυτής, που είχαν να κάνουν κυρίως με την απώλεια της Μικράς Ασίας και τις οδυνηρές εμφύλιες διαμάχες. Αφού κατόρθωσε να συμβιβάσει τα πράγματα με το διεκδικητή του θρόνου, τον ανιψιό του Ιωάννη Ζ´ Παλαιολόγο, τον οποίο αποδέχτηκε ως συναυτοκράτορα, κινητοποιείται για την αντιμετώπιση του τουρκικού κινδύνου και την αποστολή βοήθειας από τη Δύση.
Για περισσότερα: Βυζαντινών Ιστορικά
9. Ενωτικοί --- Ανθενωτικοί
Την περίοδο που μεσολαβεί ανάμεσα στην ανάκτηση της Πόλης το 1261 και την άλωση από τους Τούρκους, το κυρίαρχο ζήτημα θα είναι η Ένωση των Εκκλησιών. Η προφανής αδυναμία της άλλοτε κραταιάς αυτοκρατορίας και η αναζήτηση βοήθειας υπαγόρευε στους αυτοκράτορες τη συνέχιση της πολιτικής της ένωσης ενώ από την άλλη η Ρώμη και ο Πάπας έθεταν ως προϋπόθεση για οποιαδήποτε βοήθεια την υποταγή της Ανατολικής Εκκλησίας.
Για περισσότερα: Βυζαντινών Ιστορικά
10. H σύνοδος Φερράρας—Φλωρεντίας
Η άλωση της Θεσσαλονίκης το 1430 και ο αποκλεισμός της Πόλης από τους Οθωμανούς έφερε σε ιδιαίτερα δύσκολη θέση τους Βυζαντινούς που βρίσκονταν μπροστά σε ένα δυσκολαπάντητο δίλημμα : την προσέγγιση και αναζήτηση βοήθειας από τη Δύση που έθετε ως προϋπόθεση την υποταγή της Ανατολικής Εκκλησίας ή την άμεση υποταγή στους Τούρκους και την κατοπινή προσπάθεια για ανάκαμψη και επανασύσταση του κράτους.
Για περισσότερα: Βυζαντινών Ιστορικά
Δείτε επίσης:
- Χρονολόγιο -ιστοριογραμμή Δυναστείας Παλαιολόγων
- Εσωτερική πολιτική Μιχαήλ Η' Παλαιολόγου
- Χάρτης με τις κατακτήσεις του Μιχαήλ Η' Παλαιολόγου
- Χάρτης της βυζαντινής αυτοκρατορίας το 1270
- Χρονολόγιο - Ιστοριογραμμή οθωμανικής επέκτασης
- Χάρτης με την εξάπλωση των Οθωμανών μέχρι το 1360
- Χάρτης με την εξάπλωση των Οθωμανών ως το 1400
- Χάρτης της βυζαντινής αυτοκρατορίας το 1451
- Χάρτης με την εδαφική εξέλιξη της βυζαντινής αυτοκρατορίας από το 324 ως το 1453 (με κίνηση)
- Τέμενος Βαγιαζήτ στο Διδυμότειχο
- Η Σύνοδος της Φερράρας- Φλωρεντίας (1438-9)
- Η εξάπλωση του οθωμανικού κράτους
- Ταξιδεύοντας στην οθωμανική αυτοκρατορία
Διαβάστε:
1. Το Βυζάντιο μετά την ανακατάληψη της Πόλης
Η Πόλη, μετά την ανακατάληψή της από την αυτοκρατορία της Νίκαιας, ήταν μια άλλη πόλη… Κτίρια, εκκλησίες,παλάτια είχαν λεηλατηθεί και ερημωθεί. Το παλάτι των Βλαχερνών που είχε καθιερωθεί από τους Κομνηνούς ως τόπος διαμονής των αυτοκρατόρων << ήταν γεμάτο από ιταλικούς καπνούς και οσμές>> από τα γλέντια των Λατίνων αυτοκρατόρων, οι οποίοι είχαν αποψιλώσει την Πόλη από καθετί που θα μπορούσε να αποφέρει κέρδος. Μόνο μερικές εκκλησίες συνέχισαν να συντηρούνται, ανάμεσά τους βέβαια η μητρόπολη της του Θεού Σοφίας με ειδική κρατική χρηματοδότηση.
Για περισσότερα: Βυζαντινών Ιστορικά
2. Η σύνοδος της Λυών -1274
H ανάκτηση της Βασιλεύουσας το 1261, από ένα μικρό στρατιωτικό απόσπασμα με επικεφαλής τον Αλέξιο Στρατηγόπουλο, ήταν ένας συνδυασμός τύχης αλλά και έγκαιρης και γρήγορης αντίδρασης από την αυτοκρατορία της Νίκαιας. Ο αυτοκράτορας Μιχαήλ Παλαιολόγος, με σθένος και αποφασιστικότητα, προσπάθησε να ελέγξει την κατάσταση μέσα σε ένα ασταθές εσωτερικό και εξωτερικό περιβάλλον. Το 1262 ο Γουλιέλμος Βιλεαρδουίνος και οι Βενετοί συμμάχησαν με τον εκδιωχθέντα Λατίνο αυτοκράτορα Βαλδουίνο, ο Μιχαήλ Β΄ του δεσποτάτου της Ηπείρου ξανάρχισε τις επιθέσεις, οι Τούρκοι μετακινούνταν μαζικά στην Μικρά Ασία, ενώ οι Βούλγαροι εισέβαλαν στη Θράκη. Ο Μιχαήλ έστειλε στρατεύματα εναντίον όλων με ικανοποιητικά αποτελέσματα στα περισσότερα μέτωπα. Για να ισχυροποιήσει τη θέση του στο εσωτερικό, διέταξε την τύφλωση του νεαρού νόμιμου συναυτοκράτορά του, Ιωάννη Δ’ Λάσκαρη, προκειμένου να εξουδετερώσει οποιαδήποτε αξίωσή του στο θρόνο.
Για περισσότερα: Βυζαντινών Ιστορικά
3.Τα Τουρκομανικά Εμιράτα – οι Τούρκοι εισβάλλουν στην αυτοκρατορία
Το Βυζάντιο βρισκόταν σε επαφή με τους Τούρκους της κεντρικής Ασίας από τις αρχές του 6ου αιώνα, προσπαθώντας να βρει τρόπους διπλωματικούς για να ελέγχει, όσο ήταν δυνατόν, τις μετακινήσεις τους. Βυζαντινοί αυτοκράτορες παντρεύτηκαν δυο πριγκίπισσες των Χαζάρων, ενώ για να αντιμετωπιστούν οι αγριότεροι Πετσενέγκοι και Κουμάνοι, τους προσλάμβαναν ως μισθοφόρους ή τους παραχωρούσαν περιοχές για να μείνουν.
Τον 11ο αιώνα άρχισε μια μεγάλη μετακίνηση του πιο δραστήριου τουρκικού φύλλου, των Ογούζων, από τη λίμνη Αράλη με δυτική κατεύθυνση. Κυρίαρχο φύλλο αναδεικνύονται οι Σελτζούκοι από το όνομα του μυθικού σχεδόν αρχηγού τους, Σελτζούκ. Γρήγορα κατέλαβαν την Περσία και προσπάθησαν να επιβάλλουν την κυριαρχία τους και στην Συρία και στην Αίγυπτο.
Για περισσότερα: Βυζαντινών Ιστορικά
4. Οι Οθωμανοί
Κατά τη διάρκεια του δεύτερου μισού του 13ου αιώνα, στις παραμεθόριες περιοχές που εκτείνονταν ανατολικά από τον Όλυμπο της Βιθυνίας, κοντά στα εναπομείναντα βυζαντινά εδάφη της Μικράς Ασίας, ιδρύθηκε ένα μικρό τουρκομανικό κράτος από κάποιον Ερτογρούλ. Το 1281, με το θάνατό του, τον διαδέχεται ο γιος του Οσμάν (o ιστοριογράφος Παχυμέρης τον αναφέρει Ατμάν) και έτσι έχουμε την απαρχή της φυλής των Οσμανλήδων ή Οθωμανών, συνοδευόμενη από πολλούς θρύλους για συγγένειες με μεγάλους γενάρχες και ηρωικούς προπάτορες.
Για περισσότερα: Βυζαντινών Ιστορικά
5. Oι ολέθριες δυναστικές διαμάχες Ιωάννη Παλαιολόγου και Ιωάννη Κατακουζηνού
O Δεύτερος Εμφύλιος των Βυζαντινών ξεκινά το 1341 και στη διάρκειά του οι αντίπαλες πλευρές αναγκάστηκαν να συνάψουν συμμαχίες με εχθρούς του Βυζαντίου, όπως το Στέφανο Δουσάν της Σερβίας, ο οποίος άλλαξε στρατόπεδα κατά τα ίδια συμφέροντα, αλλά ακόμα και τους ίδιους τους Τούρκους, τους οποίους έφεραν ως επιδιαιτητές οι ίδιοι οι Βυζαντινοί στην καθαρά εσωτερική αυτή υπόθεση. Παράλληλα, ξόδεψαν κάθε ίχνος χρυσού που υπήρχε διαθέσιμο, με χαρακτηριστικό δείγμα την κατάθεση των αυτοκρατορικών κοσμημάτων σε βενετικό ενεχυροδανειστήριο από την Άννα της Σαβοίας έναντι ευτελούς ποσού. Η διαμάχη τελείωσε το 1347, με πρώτο αυτοκράτορα τον ανήλικο Ιωάννη Ε' Παλαιολόγο και συναυτοκράτορα τον Ιωάννη ΣΤ' Καντακουζηνό. Οι εμφύλιες συγκρούσεις, όμως, έληξαν οριστικά μόνο όταν ο δεύτερος παραιτήθηκε από το θρόνο το 1354.
Για περισσότερα: Βυζαντινών Ιστορικά
6. H μάχη του Κοσσυφοπεδίου --1389--
Η επέκταση και η εξάπλωση των Οθωμανών προχωρούσε στα Βαλκάνια, με τους Τούρκους μπέηδες και πασάδες να προσπαθούν να επιβάλλουν την κυριαρχία τους μεταξύ των σλαβικών, βουλγαρικών και ελληνικών κοινοτήτων. Νέος σουλτάνος είναι ο γιος του Ορχάν, Μουράτ ο Α΄, με το κράτος των Οθωμανών να εκτείνεται στα δυτικά ως το Μοναστήρι, βόρεια ως τη Νις και να περιλαμβάνει και τη Θεσσαλονίκη.
Για περισσότερα: Βυζαντινών Ιστορικά
7. H Σταυροφορία της Νικόπολης --1396--
Η προώθηση και η επέκταση των Οθωμανών που συνεχίστηκε με το Βαγιαζήτ, θορύβησε τη Δύση που άρχισε να διαβλέπει τον κίνδυνο. Την άνοιξη του 1396, άρχοντες και ευγενείς από τη Δύση, ιππότες από την Αγγλία, τη Φλάνδρα, τη Λομβαρδία και άλλα μέρη, με την παρότρυνση και του Πάπα, ενώθηκαν στη Βούδα με το στρατό του βασιλιά της Ουγγαρίας Σιγισμούνδο. Η Ουγγαρία ήταν η χώρα που απειλούταν περισσότερο και ο βασιλιάς της πρωτοστατούσε στην οργάνωση της Σταυροφορίας. Διέσχισαν το Δούναβη και αφού εξουδετέρωσαν οποιαδήποτε τουρκική αντίσταση που συνάντησαν, έφτασαν στην οχυρωμένη Νικόπολη (σημερινή Βουλγαρία), όπου υπήρχε σημαντικός αριθμός Τούρκων και άρχισαν να την πολιορκούν.
Για περισσότερα: Βυζαντινών Ιστορικά
8. Το ταξίδι του Μανουήλ Παλαιολόγου στη Δύση, η πολιορκία της Πόλης από το Βαγιαζήτ και η μάχη της Άγκυρας (1402)
H ιστορία της επιβίωσης του Βυζαντίου μετά το 1391, είναι εκπληκτική αλλά συνάμα και θλιβερή. Ό, τι είχε απομείνει ήταν η ίδια η Πόλη, κάποια λιμάνια στη Θράκη και η μισή Πελοπόννησο. Αυτό το τραγικό απομεινάρι κληρονόμησε το 1391 ο Μανουήλ Β΄Παλαιολόγος, ένας άξιος και ικανός άνθρωπος, ο οποίος βίωσε δραματικά παιδικά χρόνια με οικογενειακές έριδες και πολέμους. Είχε υποχρεωθεί να περάσει μερικά χρόνια στη σουλτανική αυλή ως όμηρος, αλλά και να συμμετάσχει σε στρατιωτική επιχείρηση εναντίον της Βυζαντινής πόλης της Φιλαδέλφειας. Σε επιστολές του που έχουν σωθεί, γίνεται αντιληπτό ότι ο Μανουήλ νιώθει βαθύτατη ταπείνωση και εξευτελισμό για την κατάσταση που είχε περιέλθει το Βυζάντιο. Ο ίδιος είχε κατανοήσει τους λόγους της κατάπτωσης αυτής, που είχαν να κάνουν κυρίως με την απώλεια της Μικράς Ασίας και τις οδυνηρές εμφύλιες διαμάχες. Αφού κατόρθωσε να συμβιβάσει τα πράγματα με το διεκδικητή του θρόνου, τον ανιψιό του Ιωάννη Ζ´ Παλαιολόγο, τον οποίο αποδέχτηκε ως συναυτοκράτορα, κινητοποιείται για την αντιμετώπιση του τουρκικού κινδύνου και την αποστολή βοήθειας από τη Δύση.
Για περισσότερα: Βυζαντινών Ιστορικά
9. Ενωτικοί --- Ανθενωτικοί
Την περίοδο που μεσολαβεί ανάμεσα στην ανάκτηση της Πόλης το 1261 και την άλωση από τους Τούρκους, το κυρίαρχο ζήτημα θα είναι η Ένωση των Εκκλησιών. Η προφανής αδυναμία της άλλοτε κραταιάς αυτοκρατορίας και η αναζήτηση βοήθειας υπαγόρευε στους αυτοκράτορες τη συνέχιση της πολιτικής της ένωσης ενώ από την άλλη η Ρώμη και ο Πάπας έθεταν ως προϋπόθεση για οποιαδήποτε βοήθεια την υποταγή της Ανατολικής Εκκλησίας.
Για περισσότερα: Βυζαντινών Ιστορικά
10. H σύνοδος Φερράρας—Φλωρεντίας
Η άλωση της Θεσσαλονίκης το 1430 και ο αποκλεισμός της Πόλης από τους Οθωμανούς έφερε σε ιδιαίτερα δύσκολη θέση τους Βυζαντινούς που βρίσκονταν μπροστά σε ένα δυσκολαπάντητο δίλημμα : την προσέγγιση και αναζήτηση βοήθειας από τη Δύση που έθετε ως προϋπόθεση την υποταγή της Ανατολικής Εκκλησίας ή την άμεση υποταγή στους Τούρκους και την κατοπινή προσπάθεια για ανάκαμψη και επανασύσταση του κράτους.
Για περισσότερα: Βυζαντινών Ιστορικά
Κυριακή 11 Φεβρουαρίου 2018
Παρασκευή 9 Φεβρουαρίου 2018
ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ (9η ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ)
Η 9η Φεβρουαρίου, ημέρα μνήμης του εθνικού ποιητήΔιονύσιου Σολωμού, έχει καθιερωθεί ως Παγκόσμια Ημέρα Ελληνικής Γλώσσας, σύμφωνα με την υπ. αριθμ. 17889 κοινή απόφαση των Υπουργών Εσωτερικών, Εξωτερικών και Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων (ΦΕΚ 1384/Β/24-04-2017). Μέσω της θέσπισης αυτού του ετήσιου παγκόσμιου εορτασμού επιδιώκεται η ανάδειξη του θεμελιώδους ρόλου που διαδραμάτισε η ελληνική γλώσσα ανά τους αιώνες, συμβάλλοντας ουσιαστικά στην εδραίωση τόσο του ευρωπαϊκού όσο και του παγκόσμιου πολιτισμού. Η ελληνική γλώσσα κατά την αρχαιότητα ευτύχησε να καταστεί φορέας μορφοποίησης και μεταβίβασης σημαντικών επιστημονικών θεωριών, φιλοσοφικών θεωρήσεων και λογοτεχνικών κειμένων. Στην ελληνική γράφτηκαν λίγο αργότερα τα πιο σημαντικά κείμενα του Χριστιανισμού για να διαδοθούν σε ολόκληρο τον κόσμο. Στο διάβα των αιώνων υπήρξε καθοριστική η συμβολή της ως μέσου αποθησαύρισης και διάδοσης του ελληνικού πολιτισμού και επιβιώνει ως τις μέρες μας, στη νεότερη εκδοχή της, ως μια από τις μακροβιότερες ζωντανές γλώσσες παγκοσμίως.
Κώστας Ντιος, "Διονύσιος Σολωμός", 25Χ18.2, μολύβι,2007
Η γνώση και η κατανόηση της σημασίας της ελληνικής γλώσσας συνιστά βασική παιδευτική επιδίωξη. Ιδιαίτερα η νέα γενιά μπορεί να ωφεληθεί πολλαπλά, αν εξοικειωθεί με την ιστορία και τη χρήση της και αφομοιώσει δημιουργικά τον πλούτο της, γεγονός που θα της επιτρέψει να κατανοήσει τη βαθύτερη ουσία του ελληνικού πολιτισμού και την πολυδιάστατη συμβολή της ελληνικής γλώσσας στη δημιουργία του παγκόσμιου πολιτισμού.Οδυσσέας Ελύτης
Από το Άξιον Εστί:
Τη γλώσσα μου έδωσαν ελληνική
Κώστας Ντιος, "Οδυσσέας Ελύτης",110Χ89, κάρβουνο σε χαρτί, 1996
Πηγή: Μυριόβιβλος
Τη γλώσσα μου έδωσαν ελληνική.
το σπίτι φτωχικό στις αμμουδιές του Ομήρου...
Μονάχη έγνοια η γλώσσα μου στις αμμουδιές του Ομήρου...
Εκεί σπάροι και πέρκες
ανεμόδαρτα ρήματα
ρεύματα πράσινα μες στα γαλάζια
όσα είδα στα σπλάχνα μου ν' ανάβουνε
σφουγγάρια, μέδουσες
με τα πρώτα λόγια των Σειρήνων
όστρακα ρόδινα με τα πρώτα μαύρα ρίγη...
Μονάχη έγνοια η γλώσσα μου, με τα πρώτα μαύρα ρίγη...
Εκεί ρόδια, κυδώνια
θεοί μελαχροινοί, θείοι κ' εξάδελφοι
το λάδι αδειάζοντας μες στα πελώρια κιούπια.
Και πνοές από τη ρεμματιά ευωδιάζοντας
λυγαριά και σχίνο
σπάρτο και πιπερόριζα
με τα πρώτα πιπίσματα των σπίνων
ψαλμωδίες γλυκές με τα πρώτα-πρώτα Δόξα Σοι...
Μονάχη έγνοια η γλώσσα μου, με τα πρώτα-πρώτα Δόξα Σοι!..
Εκεί δάφνες και βάγια
θυμιατό και λιβάνισμα
τις πάλες ευλογώντας και τα καριοφίλια
στο χώμα το στρωμένο με τ' αμπελομάντιλα ,
κνίσες, τσουγκρίσματα
και Χριστός Ανέστη
με τα πρώτα σμπάρα των Ελλήνων!
Αγάπες μυστικές με τα πρώτα λόγια του Ύμνου...
Μονάχη έγνοια η γλώσσα μου, με τα πρώτα λόγια του "Υμνου !..
 |
| Κώστας Ντιος, "Οδυσσέας Ελύτης" ,25Χ35, ακρυλικό, 2011 |
Πέμπτη 8 Φεβρουαρίου 2018
2. Η περίοδος της Λατινοκρατίας και τα ελληνικά κράτη
2. Η περίοδος της Λατινοκρατίας και τα ελληνικά κράτη from mavraroda
Δείτε επίσης:
Δείτε επίσης:
- Χάρτης με το διαμελισμό της Βυζαντινής αυτοκρατορίας μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης το 1204
- Χάρτης του διαμελισμού του Βυζαντίου (με κίνηση)
- Χάρτης του διαμελισμού του Βυζαντίου (με διάδραση)
- Χάρτης με τις κατακτήσεις του Ιωάννη Βατάτζη 1222-1250
- Χάρτης με τις κατακτήσεις του Ιωάννη Β' Ασάν της Βουλγαρίας 1218 -1241
- Χάρτης με την εξέλιξη της αυτοκρατορίας της Νίκαιας 1204-1282 (με κίνηση)
- Χάρτης με τις κατακτήσεις Θεόδωρου Αγγέλου 1215-1230
- Ξένη κυριαρχία: Λατινοκρατία
- Γλωσσάριο "Λατινοκρατίας"
- Λατινική αυτοκρατορία της Κωνσταντινούπολης (1204 -1261)
- Λατινικό Βασίλειο της Θεσσαλονίκης (1204-1224)
- Η Τραπεζούντα
- Χρονολόγιο -ιστοριογραμμή Αυτοκρατορίας της Τραπεζούντας
- Η αυτοκρατορία της Τραπεζούντας
- Τα ελληνικά κράτη μετά το 1204: Χρονολόγιο- Ιστοριογραμμή
- Δεσποτάτο της Ηπείρου
- Χρονολόγιο - Ιστοριογραμμή Αυτοκρατορίας της Νίκαιας
- Χρονολόγιο-Ιστοριογραμμή Δεσποτάτου του Μυστρά
- Η καστροπολιτεία του Μυστρά
- Η καστροπολιτεία του Μυστρά (β)
- Παναγία Παρηγορήτισσα στην Άρτα
- Μονή Φιλανθρωπηνών Νήσου Ιωαννίνων
- Βυζαντινή αυτοκρατορία 1204-1261: Η διαμόρφωση των συνόρων
Τετάρτη 7 Φεβρουαρίου 2018
Πανελλήνιος Μαθητικός Διαγωνισμός "Άθλον Ποιήσεως - Γιάννης και Λένα Στρέφη Κουτσοχέρα"
Ο Δήμος Καλαβρύτων προκηρύσσει Πανελλήνιο μαθητικό διαγωνισμό Ποίησης για 24η συνεχή χρονιά, με τίτλο 'Άθλον Ποιήσεως - Γιάννης και Λένα Στρέφη Κουτσοχέρα", τιμώντας τον προικισμένο λογοτέχνη και μαχόμενο επιστήμονα.
Ο Διαγωνισμός απευθύνεται σε μαθητές Δημοτικών, Γυμνασίων, Λυκείων και ΕΠΑΛ , όλης της χώρας, στους μαθητές σχολείων της Κύπρου καθώς και και στους φοιτητές και σπουδαστές των Α.Ε.Ι. και ΤΕΙ.
Το θέμα του διαγωνισμού θα είναι σχετικό με το Καλαβρυτινό Ολοκαύτωμα.
Ο Διαγωνισμός απευθύνεται σε μαθητές Δημοτικών, Γυμνασίων, Λυκείων και ΕΠΑΛ , όλης της χώρας, στους μαθητές σχολείων της Κύπρου καθώς και και στους φοιτητές και σπουδαστές των Α.Ε.Ι. και ΤΕΙ.
Σάββατο 3 Φεβρουαρίου 2018
II. ΟΙ ΣΤΑΥΡΟΦΟΡΙΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΤΟΥΣ ΓΙΑ ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΟ 1. Οι σταυροφορίες και η πρώτη άλωση της Πόλης
1.Οι σταυροφορίες και η πρώτη άλωση της Πόλης from mavraroda
Διαβάστε: 1. Εισαγωγή στην ιστορία των Σταυροφοριών
<<Πάρτε το δρόμο που οδηγεί στον Πανάγιο Τάφο, αρπάξτε την άγια γη από αυτήν την πρόστυχη φυλή και υποτάξτε τη στη δική σας κυριαρχία. Τη γη αυτή τη <<ρέουσα γάλα και μέλι>> όπως λένε οι Γραφές, που δόθηκε από το Θεό στα τέκνα του Ισραήλ>>.
2. Το παρασκήνιο της Δ΄Σταυροφορίας
To 1198 στον παπικό θρόνο ανέρχεται ο Πάπας Ιννοκέντιος ο Γ΄.Είναι και φιλόδοξος και ρεαλιστής. Φιλοδoξεί να επιβάλλει τον έλεγχο της παπικής έδρας στους κοσμικούς ηγεμόνες. Ξέρει ότι πρέπει να χρησιμοποιήσει διπλωματία και πολιτική. Επειδή κατά την Γ΄ Σταυροφορία υπήρξε μεγάλη αντιπαλότητα μεταξύ των βασιλιάδων Αγγλίας και Γαλλίας, αποφασίζει τώρα να απευθυνθεί σε ισχυρούς ευγενείς και όχι σε βασιλιάδες. Ιππότες από όλη τη Δυτική Ευρώπη με επικεφαλής τον κόμη Τιμπώ της Καμπανίας, τον Βαλδουίνο της Φλάνδρας συγκεντρώθηκαν και οργάνωσαν ένα καινούριο στρατηγικό σχέδιο: σκόπευαν να επιτεθούν στου Μουσουλμάνους από την Αίγυπτο. Καθένας από τους ευγενείς ακολουθούνταν από τον προσωπικό του στρατό. Έτσι η Δ Σταυροφορία διέθετε πολύ λιγότερους μη μάχιμους σε σχέση με τις προηγούμενες, επομένως μπορούσε να κινηθεί πιο γρήγορα και πιο αποτελεσματικά.
Για περισσότερα: Βυζαντινών Ιστορικά
3. Η πρώτη πολιορκία της Πόλης από τους Σταυροφόρους-- Ιούλιος 1203
H θέα της Πόλης με τα ψηλά της τείχη, τα εντυπωσιακά κτίρια, τις εκκλησιές και τους τρούλους να στραφταλίζουν στο φως του ήλιου, εντυπωσίασε τους Σταυροφόρους. Ελάχιστοι είχαν ξαναδεί ένα τέτοιο τοπίο. Για τους περισσότερους η πόλη, έτσι όπως είχαν μάθει στις χώρες τους, ήταν ένας οικισμός με χαμηλα σπίτια και λασπωμένους δρόμους.
H περιγραφή του αυτόπτη μάρτυρα Γοδεφρείδου Βιλλαρδουίνου είναι χαρακτηριστική : <<Τώρα μπορείτε να μάθετε πως κοίταζαν επίμονα την Κωνσταντινούπολη εκείνοι που δεν την είχαν δει ποτέ [αναφέρεται στην στιγμή όπου τα δυτικά στρατεύματα πρωτοαντίκρυσαν την Πόλη, 24 Ιουνίου 1203]. Γιατί δεν μπορούσαν καθόλου να σκεφτούν πως μπορεί να υπάρχει σε όλο τον κόσμο μια τόσο ΠΛΟΥΣΙΑ πόλη, όταν είδαν αυτά τα ψηλά της τείχη και τους ΠΛΟΥΣΙΟΥΣ πύργους κι αυτά τα ΠΛΟΥΣΙΑ παλάτια με τις ψηλές εκκλησίες, που ήταν τόσες πολλές που κανείς δεν θα το πίστευε αν δε το έβλεπε με τα μάτια του, και ακόμα το μήκος της πόλης που κυβερνούσε τις υπόλοιπες. Και μάθετε πως δεν υπήρξε άνθρωπος, άνθρωπος τόσο ασυγκίνητος, που να μην ανατριχιάσει. Κι αυτό δεν ήταν καθόλου περίεργο, γιατί ποτέ δεν ανέλαβαν άνθρωποι μια τόσο μεγάλη επιχείρηση από τότε που χτίστηκε ο κόσμος>>.
Για περισσότερα: Βυζαντινών Ιστορικά
4. Δ΄Σταυροφορία.. οι δραματικές εξελιξεις ως την τελική επίθεση...
Η λαική οργή εναντίον των ξένων αλλά και των ανίκανων αυτοκρατόρων δεν αργεί να ξεσπάσει. Οι εξεγερμένοι καταλαμβάνουν την Αγιά Σοφιά και απαιτούν την εκλογή νέου αυτοκράτορα. Γρήγορα και βιαστικά ανακηρύσσεται από το λαό αυτοκράτορας ο Νικόλαος Κανναβός. Πανικόβλητος ο Αλέξιος Δ΄ θα αναζητήσει χείρα βοηθείας από τους Σταυροφόρους και θα τους υποσχεθεί την παραχώρηση του παλατιού των Βλαχερνών στο οποίο και διαμενει.
Την ίδια στιγμή οι επαναστάτες επιχειρούν να πυρπολήσουν το στόλο των Βενετών. Σε μικρά πλοιάρια τοποθετούν εύφλεκτα υλικά και τα αφήνουν να κυλήσουν προς τα σκάφη των αντιπάλων τους. Η επιχείρηση δεν πετυχαίνει γιατί οι Βενετοί αντιλαμβάνονται το κίνδυνο και με δεξιοτεχνία τα στρέφουν προς τον Κεράτιο και παρασυρόμενα από το ρεύμα καίγονται αργά. Οι Σταυροφόροι κινητοποιούνται αναμένοντας επίθεση, η οποία όμως δε θα εκδηλωθεί.
Για περισσότερα: Βυζαντινών Ιστορικά
5. Δ΄ Σταυροφορία (1204) -- H παράδοση και η λεηλασία
Μια ομάδα ιερέων μαζί με μέλη της φρουράς των Βαράγγων διαπραγματεύονται με το Βονιφάτιο Μονφερατικό την παράδοση της πόλης. Tα δυο παλάτια των Βλαχερνών και του Βουκολέοντα καταλαμβάνονται από το Βονιφάτιο και το Βαλδουίνο και η παράδοση και η συγκέντρωση των λάφυρων γίνεται με σχετική τάξη. Η Πόλη όμως παραδίδεται στις άγριες διαθέσεις των Σταυροφόρων...
Η «βασιλίδα των πόλεων», απόρθητη από την εποχή της ίδρυσής της, υπoκύπτει για πρώτη φορά στον εχθρό. Φοβερές λεηλασίες και σφαγές ακολουθούν την άλωση της Πόλης. Kύριοι της Kωνσταντινούπολης οι σταυροφόροι και οι συνεργάτες τους Bενετοί, επιβάλλουν το δίκαιο του κατακτητή. Οι σφαγές και η λεηλασία των δημόσιων κτηρίων και των ιδιωτικών κατοικιών ξεπερνόυν κάθε προηγούμενο. Άπληστοι και ακόρεστοι οι ιππότες της Δύσης πέφτουν πάνω στα θαυμαστά πλούτη και τους θησαυρούς που είχαν συγκεντρώσει αιώνες πολιτισμού στη Bασιλεύουσα Η λεηλασία και απογύμνωση της Κωνσταντινουπόλεως από όλα της τα πλούτη, δεν είχε όμοιο της. Όσοι τολμούν να αντισταθούν σφάζονταν επί τόπου. Δεν έμεινε παλάτι, αρχοντικό, εκκλησία, μεγάλη ή μικρή, μοναστήρι, χαμοκέλα, που να μην υποστεί λεηλασία. Ιδίως τους προσελκύει ο μυθικός πλούτος της Αγίας Σοφίας.
Για περισσότερα: Βυζαντινών Ιστορικά
Δείτε επίσης:
Διαβάστε: 1. Εισαγωγή στην ιστορία των Σταυροφοριών
<<Πάρτε το δρόμο που οδηγεί στον Πανάγιο Τάφο, αρπάξτε την άγια γη από αυτήν την πρόστυχη φυλή και υποτάξτε τη στη δική σας κυριαρχία. Τη γη αυτή τη <<ρέουσα γάλα και μέλι>> όπως λένε οι Γραφές, που δόθηκε από το Θεό στα τέκνα του Ισραήλ>>.
Πάπας Ουρβανός Β΄, Κλερμον, 1095
Μετά τη νίκη τους στο Ματζικέρτ (1071) οι Τούρκοι
προωθούνται νοτιότερα και καταλαμβάνουν την Ιερουσαλήμ, αποκόπτοντας
τους προσκυνηματικούς δρόμους προς τους Αγίους
Τόπους. Σε όλη την προηγούμενη περίοδο παρά την αραβική κατοχή, το προσκύνημα στους
Αγίους Τόπους συνεχιζόταν κανονικά, κυρίως μέσω του χερσαίου δρόμου που περνούσε
από τα Βαλκάνια και την Κων/πολη, γεγονός που έφερνε σε επαφή τους Λατίνους με τους Βυζαντινούς.
Για περισσότερα: Βυζαντινών Ιστορικά
2. Το παρασκήνιο της Δ΄Σταυροφορίας
To 1198 στον παπικό θρόνο ανέρχεται ο Πάπας Ιννοκέντιος ο Γ΄.Είναι και φιλόδοξος και ρεαλιστής. Φιλοδoξεί να επιβάλλει τον έλεγχο της παπικής έδρας στους κοσμικούς ηγεμόνες. Ξέρει ότι πρέπει να χρησιμοποιήσει διπλωματία και πολιτική. Επειδή κατά την Γ΄ Σταυροφορία υπήρξε μεγάλη αντιπαλότητα μεταξύ των βασιλιάδων Αγγλίας και Γαλλίας, αποφασίζει τώρα να απευθυνθεί σε ισχυρούς ευγενείς και όχι σε βασιλιάδες. Ιππότες από όλη τη Δυτική Ευρώπη με επικεφαλής τον κόμη Τιμπώ της Καμπανίας, τον Βαλδουίνο της Φλάνδρας συγκεντρώθηκαν και οργάνωσαν ένα καινούριο στρατηγικό σχέδιο: σκόπευαν να επιτεθούν στου Μουσουλμάνους από την Αίγυπτο. Καθένας από τους ευγενείς ακολουθούνταν από τον προσωπικό του στρατό. Έτσι η Δ Σταυροφορία διέθετε πολύ λιγότερους μη μάχιμους σε σχέση με τις προηγούμενες, επομένως μπορούσε να κινηθεί πιο γρήγορα και πιο αποτελεσματικά.
Για περισσότερα: Βυζαντινών Ιστορικά
3. Η πρώτη πολιορκία της Πόλης από τους Σταυροφόρους-- Ιούλιος 1203
H θέα της Πόλης με τα ψηλά της τείχη, τα εντυπωσιακά κτίρια, τις εκκλησιές και τους τρούλους να στραφταλίζουν στο φως του ήλιου, εντυπωσίασε τους Σταυροφόρους. Ελάχιστοι είχαν ξαναδεί ένα τέτοιο τοπίο. Για τους περισσότερους η πόλη, έτσι όπως είχαν μάθει στις χώρες τους, ήταν ένας οικισμός με χαμηλα σπίτια και λασπωμένους δρόμους.
H περιγραφή του αυτόπτη μάρτυρα Γοδεφρείδου Βιλλαρδουίνου είναι χαρακτηριστική : <<Τώρα μπορείτε να μάθετε πως κοίταζαν επίμονα την Κωνσταντινούπολη εκείνοι που δεν την είχαν δει ποτέ [αναφέρεται στην στιγμή όπου τα δυτικά στρατεύματα πρωτοαντίκρυσαν την Πόλη, 24 Ιουνίου 1203]. Γιατί δεν μπορούσαν καθόλου να σκεφτούν πως μπορεί να υπάρχει σε όλο τον κόσμο μια τόσο ΠΛΟΥΣΙΑ πόλη, όταν είδαν αυτά τα ψηλά της τείχη και τους ΠΛΟΥΣΙΟΥΣ πύργους κι αυτά τα ΠΛΟΥΣΙΑ παλάτια με τις ψηλές εκκλησίες, που ήταν τόσες πολλές που κανείς δεν θα το πίστευε αν δε το έβλεπε με τα μάτια του, και ακόμα το μήκος της πόλης που κυβερνούσε τις υπόλοιπες. Και μάθετε πως δεν υπήρξε άνθρωπος, άνθρωπος τόσο ασυγκίνητος, που να μην ανατριχιάσει. Κι αυτό δεν ήταν καθόλου περίεργο, γιατί ποτέ δεν ανέλαβαν άνθρωποι μια τόσο μεγάλη επιχείρηση από τότε που χτίστηκε ο κόσμος>>.
Για περισσότερα: Βυζαντινών Ιστορικά
4. Δ΄Σταυροφορία.. οι δραματικές εξελιξεις ως την τελική επίθεση...
Η λαική οργή εναντίον των ξένων αλλά και των ανίκανων αυτοκρατόρων δεν αργεί να ξεσπάσει. Οι εξεγερμένοι καταλαμβάνουν την Αγιά Σοφιά και απαιτούν την εκλογή νέου αυτοκράτορα. Γρήγορα και βιαστικά ανακηρύσσεται από το λαό αυτοκράτορας ο Νικόλαος Κανναβός. Πανικόβλητος ο Αλέξιος Δ΄ θα αναζητήσει χείρα βοηθείας από τους Σταυροφόρους και θα τους υποσχεθεί την παραχώρηση του παλατιού των Βλαχερνών στο οποίο και διαμενει.
Την ίδια στιγμή οι επαναστάτες επιχειρούν να πυρπολήσουν το στόλο των Βενετών. Σε μικρά πλοιάρια τοποθετούν εύφλεκτα υλικά και τα αφήνουν να κυλήσουν προς τα σκάφη των αντιπάλων τους. Η επιχείρηση δεν πετυχαίνει γιατί οι Βενετοί αντιλαμβάνονται το κίνδυνο και με δεξιοτεχνία τα στρέφουν προς τον Κεράτιο και παρασυρόμενα από το ρεύμα καίγονται αργά. Οι Σταυροφόροι κινητοποιούνται αναμένοντας επίθεση, η οποία όμως δε θα εκδηλωθεί.
Για περισσότερα: Βυζαντινών Ιστορικά
5. Δ΄ Σταυροφορία (1204) -- H παράδοση και η λεηλασία
Μια ομάδα ιερέων μαζί με μέλη της φρουράς των Βαράγγων διαπραγματεύονται με το Βονιφάτιο Μονφερατικό την παράδοση της πόλης. Tα δυο παλάτια των Βλαχερνών και του Βουκολέοντα καταλαμβάνονται από το Βονιφάτιο και το Βαλδουίνο και η παράδοση και η συγκέντρωση των λάφυρων γίνεται με σχετική τάξη. Η Πόλη όμως παραδίδεται στις άγριες διαθέσεις των Σταυροφόρων...
Η «βασιλίδα των πόλεων», απόρθητη από την εποχή της ίδρυσής της, υπoκύπτει για πρώτη φορά στον εχθρό. Φοβερές λεηλασίες και σφαγές ακολουθούν την άλωση της Πόλης. Kύριοι της Kωνσταντινούπολης οι σταυροφόροι και οι συνεργάτες τους Bενετοί, επιβάλλουν το δίκαιο του κατακτητή. Οι σφαγές και η λεηλασία των δημόσιων κτηρίων και των ιδιωτικών κατοικιών ξεπερνόυν κάθε προηγούμενο. Άπληστοι και ακόρεστοι οι ιππότες της Δύσης πέφτουν πάνω στα θαυμαστά πλούτη και τους θησαυρούς που είχαν συγκεντρώσει αιώνες πολιτισμού στη Bασιλεύουσα Η λεηλασία και απογύμνωση της Κωνσταντινουπόλεως από όλα της τα πλούτη, δεν είχε όμοιο της. Όσοι τολμούν να αντισταθούν σφάζονταν επί τόπου. Δεν έμεινε παλάτι, αρχοντικό, εκκλησία, μεγάλη ή μικρή, μοναστήρι, χαμοκέλα, που να μην υποστεί λεηλασία. Ιδίως τους προσελκύει ο μυθικός πλούτος της Αγίας Σοφίας.
Για περισσότερα: Βυζαντινών Ιστορικά
Δείτε επίσης:
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)