Τρίτη 31 Μαρτίου 2015

Η ΠΟΝΤΙΑΚΗ ΚΟΥΖΙΝΑ ΣΤΗΝ ΚΟΖΑΝΗ (ΕΡΓΑΣΙΑ ΣΤΗΝ ΤΟΠΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ)

Ιστορία της Ποντιακής Κουζίνας


Αναφερόμενοι στην Ποντιακή κουζίνα  εννοούμε κυρίως διατροφικές συνήθειες, τις προτιμήσεις σε διάφορα υλικά και τις μεθόδους μαγειρικής που έφεραν και με ιδιαίτερο σεβασμό διαφυλάττουν μέχρι σήμερα οι Έλληνες πρόσφυγες από τις περιοχές των παραλίων του Εύξεινου Πόντου, όταν μετά από χιλιετίες αναγκάστηκαν να ξεριζωθούν από τον τόπο τους.
Η μεγάλη τέχνη των Ποντίων είναι η ίδια η ζωή τους, από τα χρόνια του Εύξεινου Πόντου ως τη μετεγκατάστασή τους στη μητέρα πατρίδα. Δεν σκόρπισαν, έμειναν πολλοί μαζί, πολλές φορές έκτισαν από την αρχή μια νέα Τραπεζούντα. Συγκινητικοί άνθρωποι, τέτοια και η κουζίνα τους.

Παρασκευή 27 Μαρτίου 2015

"ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΣΤΟ ΝΟΜΟ ΚΟΖΑΝΗΣ" (ΕΡΓΑΣΙΑ ΣΤΗΝ ΤΟΠΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ)



Το παιχνίδι από τα αρχαιότερα χρόνια υπήρχε σαν τρόπος διασκέδασης και ψυχαγωγίας για όλα τα παιδιά. Επίσης ήταν πάντα μία ευκαιρία για τα παιδιά  -εκτός από τον τομέα της ψυχαγωγίας- και ένας τρόπος για να αναπτύσσουν τη σκέψη τους, να μαθαίνουν να συνεργάζονται ομαδικά, να επικοινωνούν, όπως επίσης και να αναπτύσσουν διάφορες δεξιότητες μέσα από τα παιχνίδια που έπαιζαν στις αλάνες στις, αυλές των σπιτιών τους, στις πόλεις και τα χωριά. Ας  δούμε λοιπόν τα παιχνίδια με τα οποία τα παιδιά περνούσαν δημιουργικά τον χρόνο τους  κατά τις προηγούμενες δεκαετίες, γιατί σίγουρα δεν είχαν PlayStation και άλλα τέτοια ηλεκτρονικά παιχνίδια, όπως συνηθίζουν τα περισσότερα παιδιά σήμερα να παίζουν.

Πέμπτη 26 Μαρτίου 2015

Δημήτρης Χατζής, "Η τελευταία αρκούδα του Πίνδου"

Ο Δημήτρης Χατζής γεννήθηκε στα Γιάννενα το 1913 και πρωτοεμφανίστηκε στα γράμματα με ποιήματά του.   Το 1936 εξορίστηκε στη Φολέγανδρο και λίγους μήνες αργότερα, όταν αφέθηκε ελεύθερος,  αρθρογράφησε  στον Ριζοσπάστη και σε άλλα έντυπα του κομμονιστικού κόμματος.  Στην κατοχή δημοσιογραφούσε στον παράνομο «Ριζοσπάστη» και ήταν μέλος της ομάδας του παράνομου σωζόμενου τυπογραφείου της ΚΕ του ΕΑΜ, στην Καλλιθέα, δημοσιογράφος και διορθωτής των εφημερίδων «Ελεύθερη Ελλάδα», «Απελευθερωτής» και άλλων εντύπων που έβγαζε το τυπογραφείο. Αργότερα δούλεψε στο τυπογραφείο του Βουνού.

Τρίτη 24 Μαρτίου 2015

ΜΑΣΤΟΡΕΣ, ΜΑΣΤΟΡΟΧΩΡΙΑ ΚΑΙ ΜΑΣΤΟΡΙΚΑ - ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ: "ΠΟΤΑΜΙΑ ΠΟΥ ΧΩΡΙΖΟΥΝ -ΓΕΦΥΡΙΑ ΠΟΥ ΕΝΩΝΟΥΝ"




Οι Μάστορες Της Πέτρας – Καταγωγή – Εκπαίδευση

Ηπειρώτες Μάστοροι

     Το σύνολο της ελληνικής παραδοσιακής αρχιτεκτονικής φτιάχτηκε από τους λαϊκούς, ανώνυμους αρχιτέκτονες. Αυτοί οι παραδοσιακοί τεχνίτες, οργανωμένοι σε ομάδες, ταξίδευαν από περιοχή σε περιοχή και έχτιζαν τα κτίρια, τις γέφυρες, τις βρύσες, τους μύλους και κάθε άλλη κατασκευή των παραδοσιακών οικισμών. Το γεγονός ότι οι ίδιοι άνθρωποι δημιουργούσαν, σε όλο τον ελληνικό χώρο, εξηγεί, εν μέρει, τα κοινά χαρακτηριστικά τα οποία εμφανίζονται στην παραδοσιακή αρχιτεκτονική διαφορετικών περιοχών.

Δευτέρα 23 Μαρτίου 2015

"ΤΟ ΠΕΤΡΙΝΟ ΓΕΦΥΡΙ" - ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ

Το πέτρινο γεφύρι (φωταγωγημένο..!) είναι κατασκευή  του μαθητή Ηλιάδη Στέλιου στα πλαίσια του Προγράμματος Περιβαλλοντικής Αγωγής "Ποτάμια που χωρίζουν - Γεφύρια που ενώνουν".

Κυριακή 22 Μαρτίου 2015

22 Μαρτίου - Παγκόσμια Ημέρα Νερού

Το πρόγραμμα Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης "ΎΔΩΡ: Σημάδια του νερού στο χώρο και στο χρόνο" που υλοποιήθηκε από μαθητές του 1ου Γυμνασίου Κοζάνης κατά το σχολ. έτος 2012-2013 παρουσίασαν σε εκπαιδευτικούς της Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης του Νομού Κοζάνης οι υπεύθυνες της παιδαγωγικής ομάδας Γκόγκα Ελένη και Χιωτέρη Κατερίνα. 
Η παρουσίαση πραγματοποιήθηκε την Τρίτη 17 Μαρτίου 2015 στην αίθουσα εκδηλώσεων του ΤΕΕ/ΤΔΜ στα πλαίσια της Ημερίδας Εκπαιδευτικών Προγραμμάτων του Προγράμματος ΥΔΑΤΙΝΕΣ ΓΕΦΥΡΕΣ που υλοποιείται σε πανελλαδικό επίπεδο από το Δίκτυο ΜΕΣΟΓΕΙΟΣ SOS σε συνεργασία με τις Διευθύνσεις Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Κοζάνης.

Τσάρλι Τσάπλιν, Ο Μεγάλος δικτάτωρ (1940)


Ο Μεγάλος δικτάτωρ από tvxorissinora

ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ | 18 Μαρτίου 1936, Η Κηδεία του

"ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ" 6: Η ΕΛΛΑΔΑ ΣΤΟΝ ΜΕΣΟΠΟΛΕΜΟ (1922-1940)

Σάββατο 21 Μαρτίου 2015

21η Μαρτίου - Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης

Άγγελος Τ. Αγγέλου, Η δική μας η γενιά

Η δική μας η γενιά 
πήρε πολύ σοβαρά
δύο προβλήματα στη ζήση.

Με πείσμα να μορφώσει τα παιδιά,
συμπαράσταση αλόγιαστη στα γηρατειά.
Τα παιδιά της να μεγαλώσει με του πουλιού το γάλα
να στερηθεί τα πάντα στη δική τους καλοπέραση.
Χρόνια να εργάζεται σκλάβα στη δική τους παραξενιά, 
όλη μέρα να λυγίζει στη δική τους απονιά.

Και το γέρο να νταντεύει όπως το μικρό παιδί
και τη μάνα να χαϊδεύει όπως ήτανε μικρή.
και σε μας τώρα τι μένει; μια ολόκληρη ζωή 
στερημένοι πικραμένοι ποτισμένοι με χολή.

Η δική μας η γενιά
έχει κάνει πολλά λάθη
μέρα νύχτα θα μετρά
τ' αμέτρητά της πάθη.

"Κατατρεγμός", Θεσσαλονίκη 1980

 Ο Άγγελος Αγγέλου ήταν ο δάσκαλός μου στις τρεις τελευταίες τάξεις του Δημοτικού. Το ποίημά του αυτό είναι ένας μικρός φόρος τιμής σε όλους αυτούς που κρύβουν έναν ποιητή μέσα τους και δεν διστάζουν να τον παρουσιάσουν.


21η Μαρτίου - Διεθνής Ημέρα για την εξάλειψη των φυλετικών διακρίσεων και του ρατσισμού

 Δείτε: "Ο Λαθρεπιβάτης"
Το Schwarzfahrer (Λαθρεπιβάτης) του σκηνοθέτη Pepe Danquart είναι μια ταινία μικρού μήκους και έχει κερδίσει το όσκαρ ταινίας μικρού μήκους το 1994.Θέμα της, η καταδίκη του καθημερινού ρατσισμού μέσα από μια ιστορία σε ένα τραμ: ένας νεαρός μαύρος μπαίνει σε τραμ, μια ηλικιωμένη του φέρεται άσχημα και μονολογώντας τον προσβάλλει συνεχώς και αυτόν αλλά και τους άλλους μετανάστες. Στο τέλος ο νεαρός άντρας παίρνει την εκδίκησή του. Οι υπόλοιποι επιβάτες παρακολουθούν σιωπηλοί τα γεγονότα.

 
Παίξτε: "Το ταξίδι της φυγής" για νέους 13-18 ετών της Ύπατης Αρμοστείας του Ο.Η.Ε. για τους πρόσφυγες.
 Πρόκειται για ένα διαδικτυακό παιχνίδι με δωρεάν πρόσβαση, ένα παιχνίδι-ριάλιτι, το οποίο μεταφέρει τον παίκτη σ’ ένα ταξίδι φυγής: από τη στιγμή της δίωξης μέχρι την αναζήτηση ασύλου και ασφάλειας. Απευθύνεται κυρίως σε νεαρά άτομα (από 13-18 χρονών) και στόχος του είναι να ενημερώσει και να ευαισθητοποιήσει σε θέματα που αφορούν τους πρόσφυγες και το άσυλο, καθώς και ευρύτερα θέματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ανοχής και πολυπολιτισμικότητας.
http://www.unhcr.gr/ekpaideysi/ekpaideytiko-yliko/artikel/722055eb51db56df4cf2c983c38a2401/ekpaideytiko-yliko-1.html?L=xykzzqgq 

Παρασκευή 20 Μαρτίου 2015

Η Κατάρρευση της Δημοκρατίας κατά τον Μεσοπόλεμο

Ιστορικό Ντοκιμαντέρ Μικρού Μήκους. Συμμετοχή των μαθητών της Α' Λυκείου του 3ου ΓΕΛ Αγίας Παρασκευής: Αβραμίδη Κλεάνθη, Αντωνίου Παναγιώτη, Βλαχόπουλου Χρήστου, Γκωσέ Χάρη, Δαμίγο Μανώλη ....στον Πανελλήνιο Μαθητικό Διαγωνισμό Ιστορικού Ντοκιμαντέρ 2013 "Προσεγγίζουμε Κριτικά το Παρελθόν'', που συνδιοργάνωσαν το περιοδικό ''Νέα Παιδεία'', το Ιόνιο Πανεπιστήμιο και η ΕΡΤ. Συντονιστής: κ. Κυριακή Συργκάνη Το ντοκιμαντέρ παρουσιάζει τις συνθήκες που οδήγησαν στην άνοδο του Φασισμού στην Ευρώπη του Μεσοπολέμου, καθώς και τους προβληματισμούς των μαθητών για τη σχέση τους με τη σημερινή εποχή!

Πέμπτη 19 Μαρτίου 2015

"Ο ΞΕΡΙΖΩΜΟΣ ΤΗΣ ΜΙΚΡΑΣ ΑΣΙΑΣ" (ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ) - Ποίημα

 Η Σοφία Κουβρακίδου - Μουρουζίδου γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1924. Οι γονείς της Μιχαήλ και Πελαγία κατάγονταν από το Ζερφυρί - Ματσούκας του Πόντου. Με τον ξεριζωμό εγκαταστάθηκαν στο Ρυάκιο Κοζάνης. Η Σοφία βαπτίστηκε στην Πόλη, στην ενορία Ποτηρά, από ανάδοχο ιερέα. Ήταν λίγων μηνών, όταν ήρθε στην Ελλάδα. Αν και είχε μεγάλη έφεση για  γράμματα και κυρίως για παιδεία, δεν κατάφερε να συνεχίσει τις σπουδές της στο Γυμνάσιο, τελειώνοντας του Δημοτικό σχολείο του Ρυακίου με άριστα. Σε ηλικία 18 ετών παντρεύτηκε και απέκτησε τρία παιδιά. Έφυγε το 1995 σε ηλικία 70 ετών. Το ποίημα που ακολουθεί "Ο ξεριζωμός της Μικράς Ασίας"(Μικρασιατική καταστροφή) δεν υπάρχει σε καμιά ποιητική ανθολογία. Το έμαθε, όπως είπε στην κόρη της Νίκη, από το δάσκαλό της στο Δημοτικό σχολείο.


Ευχαριστώ θερμά το μαθητή Παναγιώτη Κοταρίδη, δισέγγονο της Σοφίας Κουβρακίδου - Μουρουζίδου, και την οικογένειά του που μου εμπιστεύθηκαν το ποίημα και  επέτρεψαν τη δημοσίευσή του. Το βιογραφικό σημείωμα δόθηκε από την οικογένεια. Η ορθογραφία,  η στίξη και ο χωρισμός σε στροφές είναι ευθύνη της διαχειρίστριας του ιστολογίου.

Ο ΞΕΡΙΖΩΜΟΣ ΤΗΣ ΜΙΚΡΑΣ ΑΣΙΑΣ 
(ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ)

Κακό μεγάλο τραγικό, λαχτάρα, ανεμοζάλη,
ο βάρβαρος ξεσπάθωσε στους χριστιανούς και πάλι.
Κακό μεγάλο τραγικό, φωτιά στη Μικρά Ασία,
διώκεται ο ελληνισμός, υβρίζεται η θρησκεία.
Ατίμωση, εκρίζωμα σπαρακτικό και πάλι, 
φωνές ακούγονται φριχτές μες την αγρία πάλη.

Μητέρες, βρέφη, γέροντες, παρθένες ατιμασμένες
βοήθεια φωνάζουν με λυγμούς μες τις φωτιές, τις σφαίρες.
Σκορπιέται ο θρήνος, άσπλαχνα παντού ο Τούρκος σφάζει,
απ' άκρη σ' άκρη χαλασμός, η Σμύρνη αναστενάζει.
"Σφάξτε, φωνάζουν οι βάρβαροι, γκιαούρης ας μη μείνει,
ρίξτε φωτιά, πρωτάκουστο το φονικό να γίνει.
Δεν εμποδίζει πια κανείς, δεν είναι αμαρτία, 
ας λείψουνε οι χριστιανοί από τη Μικρά Ασία".

Και πέφτουν γύρω πτώματα σαν στάχια θερισμένα,
αγνώριστα, μ' άγρια μορφή, αιματοκυλισμένα.
Και βλέποντάς τα οι φονείς άγρια να σφαδάζουν, 
σαν  Νέρωνες ανάλγητοι το "καχρ ολσούν" φωνάζουν.
Άγρια πέφτουν τα κορμιά το ένα πάνω στ' άλλο,
τι φοβεροί οι στεναγμοί, τι φονικό μεγάλο!

Θεού μητέρα σώσε μας, έλεος αδερφοί μας,
για του Χριστού το όνομα γλιτώστε τη ζωή μας.

Και ακούγονται αναστεναγμοί, φρικτοί δαρμοί και θρήνοι,
ποταμηδόν των χριστιανών το αίμα ο Τούρκος χύνει.
Δεν σέβονται ούτε παπά ούτε μητροπολίτη,
θάφτουν τον ένα ζωντανό, πριν να βγει η ψυχή του, 
τον άλλο σέρνουν καταγής μισοπεθαμένο, 
δίνουν βαριά χτυπήματα στο σώμα τ' αγιασμένο.
Έχασε η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα, 
βαριά και πένθιμα χτυπά κάθε εκκλησιάς καμπάνα. 
Κακό μεγάλο τραγικό στον κόσμο δεν εγράφη,
ο ανθηρός ελληνισμός έσβησε πια, ετάφη.

Νέοι, εσείς που ξέρατε μονάχα να πετάτε
πάνω στις ράχες των βουνών και εκεί να πολεμάτε
τον τύραννο που ξέρατε, τις νίκες του πολέμου
και με τις δάφνες υπερήφανοι, με τα φτερά του ανέμου,
που σκάβατε τα σίδερα των σκλάβων αδερφών μας, 
σκορπίζοντας τη λευτεριά φαρμάκι στον εχθρό μας,
εσείς που δεν τρομάζετε στα βόλια, στα κανόνια,
εσείς που αντριώνεστε όσο περνούν τα χρόνια,
εσείς πώς καταδέχεστε το τίμιο όνομά σας 
να ατιμαστεί, να χάσετε τη δόξα την παλιά σας
και βλέπετε τα αδέρφια σας αιχμάλωτα στο δρόμο,
φτωχά, ριγμένα, δαρμένα από τον πόνο.

Παιδιά, τον όρκο δώσατε, στον όρκο μια θυσία,
στον κάθε τύραννο φονιά ανήκει τιμωρία.

"καχρ ολσούν": ανάθεμα να γίνουν




Τετάρτη 11 Μαρτίου 2015

ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΗΣ ΕΚΦΡΑΣΗΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΒΥΡΩΝΑ




Ο Δήμος Βύρωνα προκηρύσσει Διαγωνισμό λογοτεχνικής έκφρασης για εφήβους/ες και νέους/ες με αφορμή την επέτειο της γέννησης του Λόρδου Βύρωνα στις 22 Ιανουαρίου 1789 και με θέμα τη ζωή, την προσωπικότητα και το έργο του.
ΣΚΟΠΟΙ ΤΟΥ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΥ
Σκοποί του διαγωνισμού είναι:
Α) να καλλιεργήσει στη νεολαία το ενδιαφέρον για τη ζωή και το έργο του Λόρδου Βύρωνα και να την ευαισθητοποιήσει σχετικά με τα οράματά του.
Β) να ενθαρρύνει τους νέους να εκφράσουν τη συγγραφική τους ικανότητα καθώς και την καλλιτεχνική τους ευαισθησία μέσα από τη λογοτεχνική έκφραση.
Ο διαγωνισμός είναι η πρώτη από μια σειρά ενέργειες της Δημοτικής Βιβλιοθήκης του Δήμου Βύρωνα για τη δημιουργία μιας σχέσης ανάμεσα στη νεολαία και τις πνευματικές μορφές του τόπου μας που αποτελούν σύμβολα δημιουργίας και εναλλακτικής αντίληψης για τη ζωή.

ΠΡΟΚΗΡΥΞΗ 17ου ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΥ ΜΑΘΗΤΙΚΟΥ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑΣ ΕΝΩΣΗΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΩΝ


Η Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών (Π.Ε.Λ.) προκηρύσσει
                     τον 17ο Πανελλήνιο Μαθητικό Διαγωνισμό 2015

ΟΡΟΙ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ:
1)    Ο διαγωνισμός περιλαμβάνει δύο είδη του λόγου: Ποίημα και Διήγημα.
2)    Τα ποιήματα δεν πρέπει να υπερβαίνουν τουs 30 στίχους, και τα διηγήματα τις 6 σελίδες. Το μέγεθος των χαρακτήρων θα είναι σε όλα 14.
3)    Δικαίωμα συμμετοχήs έχουν μαθητές και μαθήτριες της Γ' τάξεως Γυμνασίου και όλων των τάξεων Λυκείου και Τ.Ε.Ε., ηλικίας  μέχρι και  20 ετών, με ένα μόνο ποίημα ή διήγημα.
4)    Ο ίδιος διαγωνιζόμενος έχει δικαίωμα συμμετοχής και στις δύο κατηγορίες ταυτόχρονα, αρκεί να πληροί τους απαραίτητους όρους συμμετοχής για έκαστο είδος.

Σάββατο 7 Μαρτίου 2015

"Η οικονομική κρίση του 1929" (Ιστορικό ντοκιμαντέρ του BBC)

Νίκος Καζαντζάκης, Βίος και Πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά

Πληροφορίες και πλούσιο υλικό για τη ζωή και το έργο του Νίκου Καζαντζάκη θα βρείτε στην ιστοσελίδα του Ιδρύματος "Μουσείο Νίκου Καζαντζάκη",
http://www.kazantzaki.gr/index.php?level=9&lang=el
και στην ιστοσελίδα του "Ιστορικού Μουσείου Κρήτης"
 http://www.historical-museum.gr/webapps/kazantzakis-pages/gr/introduction/intro.php

Πέμπτη 5 Μαρτίου 2015

ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΣΤΟ ΚΠΕ ΓΡΕΒΕΝΩΝ – ΣΠΗΛΑΙΟ 3/3/2015



Το ΚΠΕ Γρεβενών επισκέφτηκαν στις 3 Μαρτίου οι μαθητές της περιβαλλοντικής ομάδας του 1ου Γυμνασίου Κοζάνης στα πλαίσια της υλοποίησης προγράμματος περιβαλλοντικής εκπαίδευσης με τίτλο: «Ποτάμια που χωρίζουν – Γεφύρια που ενώνουν» και υπεύθυνες καθηγήτριες τις κ. Γκόγκα Ελένη, Χιωτέρη Κατερίνα και Σμυρλή Ιωάννα.

Κυριακή 1 Μαρτίου 2015

"Ιππότες του δρόμου" της Ελένης Φ.

Κεφάλαιο 2 

Ο ξεδοντιάρης Τζακ

«Κοριτσάκι μου, εγώ τόσα χρόνια κάθομαι και ζητιανεύω εδώ σ’ αυτήν την γωνία και η αστυφυλακή ποτέ δεν έκανε τη δουλειά της. Καλά έκαναν σου λέω!».
«Ναι, αλλά η αστυφυλακή δεν προσέχει την αγορά;».
Την κοίταξα. Γλυκό κοριτσάκι. Μόλις εφτά χρονών. Μαυράκι, με πράσινα μάτια και ίσια, λευκά(!!) μαλλιά. Την λυπήθηκα. Τέτοια παιδιά, με έχει διδάξει η ζωή ότι τα πουλάνε σε σκλαβοπάζαρα και τα βασανίζουν. «Θα μεγαλώσεις και θα καταλάβεις.».
«Ρέιτσελ, έλα γρήγορα!». Μόλις είχε φτάσει τρεχάτη η μαμά της.
«Μαμά, η Ισόλτ πού είναι;».
«Δεν είναι μαζί σου;».
«Όχι.».
«Δεν μου λες, κοριτσάκι μου;», τη ρωτάω. «Η αδερφή σου, η Ισόλτ – αδερφή σου δεν είναι; - είναι μαύρη με πράσινα μάτια και γαλάζια μαλλιά;».
«Ναι.».
«Πήγε απ’ το στενό εκεί πέρα.». Φυσικά και τους είπα ψέματα. Την ξέρω τη κοπελιά και θα με γδάρει αν μάθει ότι είπα στην μαμά της που είναι. Περίεργη οικογένεια, σκέφτηκα. Έχουν τόσο παράξενα χαρακτηριστικά. Μιλώντας για περίεργα χαρακτηριστικά… «Ε, Γκόβαμοβ!».
Ο σιδεράς με πλησίασε. «Τι είναι, Τζακ;».
«Εκείνους τους νεαρούς που όρμησαν τις προάλλες στους κλέφτες, καμιά ιδέα γι’ αυτούς;».
«Α, εκείνοι; Τον γέρο-Γιάννη τον ξέρεις;».
«Τον εργολάβο που όλο χρωστάει ενοίκια;».
«Αυτόν. Για κείνον δουλεύουν. Αυτός με το μοβ μαλλιά, τον λένε Γκάλαντιν. Λιγομίλητος. Τον άλλον, εκείνο το θεριό, τον λένε Λόγχεριν. Γιατί ρωτάς;».
«Περιέργεια.». Με κοίταξε. «Γιατί χρωστάει νοίκια αυτός;».
«Κόλλησε τους τελευταίους μήνες σε μία οικοδομή – μία του Δούκα – επειδή δεν του δίνουν οι ξυλοκόποι ξύλα. Και φυσικά, χωρίς δουλειά κόβεται και ο μισθός.». Με πλησίασε και μου είπε στο αυτί: «Κυκλοφορούνε φήμες, ότι στο δάσος υπάρχουν γίγαντες.».
«Τι γίγαντες;». Διότι αν ήταν οι γίγαντες που ήλπιζα ότι ήταν…
«Λένε ότι όλοι τους κρατάνε βιβλία. Εκτός από έναν που κρατάει μια πένα  και έναν άλλο..»
«Που κρατάει μια γαβάθα νερό κι ένα σκήπτρο;».
«Πού το ξέρεις; Μη μου πεις ότι έχεις γνωριμίες μ’ αυτούς!». Εγώ όμως ούτε που τον άκουγα. Σηκώθηκα, μάζεψα την κουβερτούλα μου και πήγα να φύγω.
«Ε! Στο δάσος πας; Τζακ, τρελάθηκες;».
«Όχι μόνο εγώ. Ο κόσμος γενικότερα!».
«Μήπως ξέρεις κάτι και δεν μας το λες;».
«Εγώ; Το μόνο που ξέρω είναι ότι δεν ξέρω τίποτα. Σκοπεύω, όμως, να μάθω.». Τον άφησα εκεί και έφυγα σφυρίζοντας.