Αντουάν ντε Σαιντ -Εξυπερύ, Ο μικρός πρίγκιπας και η αλεπού

 Περίληψη: Στο απόσπασμα, ο μικρός πρίγκιπας μετά από πολλές περιπλανήσεις φτάνει σε έναν κήπο
με τριαντάφυλλα. Εκεί διαπιστώνει ότι τελικά το τριαντάφυλλό του δεν ήταν το μοναδικό στον κόσμο, όπως πίστευε, άρα και ο ίδιος δεν είναι κάτι το ξεχωριστό. Ενώ θρηνεί για αυτό που θεωρεί απώλεια, ξαφνικά συναντά μια αλεπού, η οποία προθυμοποιείται να του διδάξει την έννοια του «ημερώματος». Μέσα από τη διαδικασία αυτή ο μικρός πρίγκιπας θα συνειδητοποιήσει ότι σημασία δεν έχει η εξωτερική όψη των πραγμάτων αλλά οι πραγματικοί δεσμοί που δημιουργούνται μέσα από τη φιλία. Η ανακάλυψη αυτή θα του δημιουργήσει τη βεβαιότητα ότι το τριαντάφυλλό του είναι πραγματικά μοναδικό, αφού είναι αυτό με το οποίο έχει δημιουργήσει βαθιά συναισθηματική σχέση.

Σχόλια: Ο συγγραφέας χρησιμοποιεί την ιστορία του μικρού πρίγκιπα και της αλεπούς, για να καταδείξει την αντίθεση μεταξύ του «φαίνεσθαι» και του «είναι», της εξωτερικής όψης δηλαδή των πραγμάτων και του πραγματικού αλλά δύσκολα αντιληπτού περιεχομένου. Η κατανόηση του κόσμου μας προκύπτει μόνο από την ενασχόληση με τον εσωτερικό κόσμο του ανθρώπου, του «άλλου», που θα μας επιτρέψει να ανακαλύψουμε το περιεχόμενο και τη μοναδικότητα του κάθε ατόμου. Αυτό θα μας επιτρέψει να συνδεθούμε συναισθηματικά μαζί του, να χτίσουμε πραγματικές και ουσιαστικές σχέσεις.

Ο μικρός πρίγκιπας: Μικρός πρίγκιπας είναι το κάθε παιδί, το οποίο αφήνει  τον παιδικό κόσμο -τον δικό του μικρό πλανήτη, τον φανταστικό κόσμο του- και μυείται σταδιακά στον κόσμο των ενηλίκων και στην πραγματικότητα. Ο  μικρός πρίγκιπας κατακτά τη γνώση και συνειδητοποιεί την περιπλοκότητα των ανθρωπίνων σχέσεων, εγκαταλείποντας τους μύθους και την ατελή ανάγνωση του κόσμου, που συνοδεύει την παιδική ηλικία.

Η αλεπού: τυπικό παραμυθιακό πρόσωπο που στον αρχικό συμβολισμό του υποδηλώνει την πονηριά

και την εξαπάτηση. Στο απόσπασμα αυτό συμβολίζει την καθοδήγηση και τη μύηση στην ενηλικίωση και τη σοφία της ζωής.

Τριανταφυλλόκηπος: η κοινωνική πραγματικότητα, ο κόσμος που μας περιβάλλει. Η είσοδος στον τριανταφυλλόκηπο υποδηλώνει την κοινωνικοποίηση του ατόμου, που πολλές φορές απαιτεί την ομοιογένεια και την απόλυτη συμμόρφωση του ατόμου.

Ενότητες -πλαγιότιτλοι:

1^η : «Έτυχε όμως …στο γρασίδι, έκλαψε» : Η συνάντηση με τα τριαντάφυλλα και η διάψευση της μοναδικότητας του δικού του τριαντάφυλλου.

2^η : «Τότε είναι που … Αν θες ένα φίλο, ημέρωσέ με!» Η γνωριμία με την αλεπού και η έννοια του «ημερώματος».

3^η: «-Τι πρέπει να κάνω; … ένα μυστικό» Η διαδικασία του ημερώματος.

4^η: «Ο μικρός πρίγκιπας πήγε …για να το θυμάται» Η επιστροφή στον τριανταφυλλόκηπο και το «μυστικό» της αλεπούς.

 

Αφήγηση -αφηγητής: γ’ πρόσωπη, ετεροδιηγητικός, παντογνώστης, μηδενική εστίαση, εξωτερική οπτική γωνία.

Αφηγηματικοί τρόποι: αφήγηση, περιγραφή, διάλογος (κυρίαρχος τρόπος), εσωτερικός μονόλογος, ελεύθερος πλάγιος λόγος (σκέψεις μικρού πρίγκιπα)

Αφηγηματικός χρόνος: γραμμικός, αναδρομική αφήγηση (στα λόγια του μικρού πρίγκιπα)

Γλώσσα -ύφος: απλή (μετάφραση) χωρίς περίτεχνες φράσεις, γλαφυρό ύφος

Εκφραστικά μέσα

Μεταφορές π.χ. με την καρδιά βλέπεις καλά.

Παρομοιώσεις πχ. η ζωή μου θα είναι σαν ηλιόλουστη.

Προσωποποιήσεις π.χ. Είμαστε τα τριαντάφυλλα, είπαν τα τριαντάφυλλα.

Επαναλήψεις π.χ. Τι πάει να πει «ημερώσει»;

Αντιθέσεις π.χ. μόνο με την καρδιά βλέπεις καλά -την ουσία δεν την βλέπουν τα μάτια.

Εικόνες π.χ. Εσύ όμως έχεις μαλλιά χρώμα χρυσαφένιο.