Ενότητες -Πλαγιότιτλοι:
· 1η: στ.1 «Έχω την όψη … ενός σκύλου.» : Ταύτιση του ανθρώπου με έναν σκύλο
· 2η: στ.2-7 « Φαίνεται θα ‘μαι … είναι σκυλίσιο»: Περιγραφή της «σκυλίσιας» ζωής του
· 3η: στ.8-16 «Κατεβαίνει ένα υγρό … Έτρεχα αγκομαχώντας» Η απόρριψη και η βαναυσότητα των συμπολιτών του
· 4η:17 -22 «Τέλος αποσύρθηκα … έρχεται ο Κύριός μου» Η προσδοκία για την έλευση του Κυρίου.
Σχόλια: Το αλληγορικό αυτό ποίημα αναπτύσσεται σε δύο επίπεδα, το μεταφορικό και το κυριολεκτικό. Αν και ο αφηγητής είναι άνθρωπος, ωστόσο ταυτίζεται σε πολλά σημεία με έναν αδέσποτο σκύλο, καθώς βιώνει την πείνα, το κρύο, την αδιαφορία αλλά και τη βαναυσότητα των ανθρώπων. Έτσι, σε πολλά σημεία, η αφήγηση ταιριάζει τόσο στον άνθρωπο όσο και στον σκύλο, που περιμένουν τη σωτηρία τους είτε από το Θεό είτε από ένα αφεντικό. Παρόλο τον απαισιόδοξο τόνο του ποιήματος ο βασανισμένος και εγκαταλελειμμένος άνθρωπος εξακολουθεί να ελπίζει σε μια καλύτερη ζωή.
Αφήγηση – αφηγητής: α’ πρόσωπη -ομοδιηγητικός (δραματοποιημένος), αυτοδιηγητικός
Αφηγηματικοί τρόποι: περιγραφή, μονόλογος
Γλώσσα: απλή, καθημερινή, μεταφορική
Ύφος: συγκινητικό, δραματικό, εξομολογητικό
Εκφραστικά μέσα:
· Μεταφορές π.χ. κυλά η ζωή μου
· Παρομοιώσεις π.χ. Σα να κοιμόμουν
· Προσωποποιήσεις π.χ. η ψυχή μου ντύνεται
· Ασύνδετο σχήμα π.χ. Η ψυχή μου ντύνεται, γδύνεται, βρέχεται, υποφέρει
· Επαναλήψεις π.χ. ο Κύριός μου
· Αντίθεση: πεινασμένος, μόνος – καλοντυμένοι
· Εικόνες π.χ. ‘Έξω από την εκκλησία περιμένω να βγει
· Μετωνυμία: κάτω από τον τσίγκο
· Υπερβατό σχήμα: Όμως μια μέρα … των σκουπιδιών
Στιχουργική (νεοτερική ποίηση):
· Απουσία στροφών, ενιαίο και συνεχές κείμενο (μορφή πεζού)
· 22 στίχοι χωρίς σταθερό μέτρο κα αριθμό συλλαβών
· Δεν υπάρχει ομοιοκαταληξία