"ΙΠΠΟΤΕΣ ΤΟΥ ΔΡΟΜΟΥ" της Ελένης Φ.

Κεφάλαιο 4

Γκόβαμοβ

«Όχι, δεν ξέρω που πήγε.». Η κοπελιά που πουλούσε τα λουλούδια έγνεψε ευγενικά κι έφυγε.

Αλήθεια, γιατί λείπει τόσο καιρό ο Τζακ; Μήπως έμπλεξε για τα καλά με τους γίγαντες; Το έλεγα εγώ πάντοτε πώς ήταν τρελός, αλλά ποιος τον ακούει τον Γκόβαμοβ τον σιδερά; Κανείς.

Ξαφνικά χτύπησε το κουδούνι που είχα στερεώσει στην πόρτα του μαγαζιού. «Ταχυδρόμος.». Ταχυδρόμος; Με δουλεύετε; Ποτέ δεν μου στέλνει κανείς τίποτα – μόνο για φάρσες.

Του άνοιξα την πόρτα. «Είστε ο Γκόβαμοβ ο σιδεράς;».

«Ναι.».

«Ένα γράμμα για σας. Ε… είναι χρεωμένο στον παραλήπτη.».

Τον κοίταξα καχύποπτα. Καλά, ποιος χρεώνει γράμμα στον παραλήπτη; Μόνο ο Τζακ θα το έκανε αυτό. Ο Τζακ! Καιρός ήτανε.

Πλήρωσα τον ταχυδρόμο και αφού εκείνος έφυγε, άνοιξα το γράμμα. Ήταν σύντομο: Τον Γκάλαντιν και τον Λόγχεριν, να τους προσέχεις! Το διάβασα ξανά. Τι δουλειά είχε ο Τζακ με τον Γκάλαντιν και τον Λόγχεριν; Μυστήρια πράγματα. Τότε πρόσεχα ένα άλλο χαρτί στο φάκελο. Ήταν παράξενα λευκό, παράξενα ίσιο, και παράξενα μεγάλο. Το άνοιξα έπιανε χώρο το μισό μου τραπέζι! Τον γραφικό χαρακτήρα δεν τον ήξερα. Έγραφε: Νομίζω πως είναι καιρός να αρχίσεις να φτιάχνεις τις πανοπλίες που έφτιαχνες παλιά.

Ανατρίχιασα. Έμεινα άλαλος. Με βρήκανε; Έκανα τα πάντα να κρυφτώ αλλά με βρήκανε; Ανάθεμά σε Τζακ! Αυτός θα πρέπει να με είχε καταλάβει από την πρώτη μου μέρα εδώ. Όπως και να ‘χει, καλύτερα να κάνω όπως μου είπαν.

Τον Τζακ αποκλείεται να τον ακούσω. Οι συμβουλές του πάντα σε κακό μου βγήκαν. Τις πανοπλίες όμως θα αρχίσω να τις φτιάχνω – όταν κάποιος μου ζητήσει μία. Το πρόβλημα είναι ότι δεν έχω τα υλικά. Εντάξει λοιπόν. Θα τα ζητήσω απ’ αυτούς που τα έχουν. Αλλά, κι εδώ υπήρχε ένα πρόβλημα.

Έπρεπε να πάω στο δάσος.

 Συνεχίζεται...