Ως βασική μεθοδολογία στη μελέτη των πάσης φύσεως αρχείων (έγγραφα -χάρτες, σχέδια-, φωτογραφίες, κασέτες κλπ.) οι αρχειονόμοι εφαρμόζουν την αρχή των τριών ηλικιών των τεκμηρίων. Βασικό κριτήριο της αρχής αυτής αποτελεί η χρησιμότητά τους καθώς και η συχνότητα χρήσης τους από κάθε φυσικό ή νομικό πρόσωπο. Σύμφωνα με αυτήν την αρχή τα τεκμήρια ενός οργανισμού εντάσσονται σε τρεις κατηγορίες- ηλικίες: α) τα τεκμήρια που αξιοποιούνται από τη διοίκηση, τα λεγόμενα ενεργά, β) τα τεκμήρια που χρησιμοποιούνται σπάνια ή περιστασιακά, τα λεγόμενα ημιενεργά και γ) αυτά που έχουν αξία πλέον μόνο για τους ερευνητές, τα λεγόμενα ιστορικά.
Η αξία του αρχειακού δεσμού αποτελεί θεμελιώδη αρχή της αρχειονομίας, γιατί εξασφαλίζει σοβαρά πλεονεκτήματα για την έρευνα σε αντίθεση με τα μεμονωμένα τεκμήρια που η αξία τους δεν είναι πάντα εύκολο να διαπιστωθεί. Η αξία των τεκμηρίων αναδεικνύεται, όταν είναι σαφής η προέλευσή τους και η συσχέτισή τους με άλλα τεκμήρια του ίδιου αρχείου που δημιουργήθηκαν με φυσικό και όχι τεχνητό τρόπο (ανάμιξή τους με τεκμήρια άλλων αρχείων) από το ίδιο φυσικό ή νομικό πρόσωπο, καθώς και όταν ακολουθείται η αρχική διάρθρωσή τους. Η αρχή του αρχειακού δεσμού εφαρμόζεται όχι μόνο στην περίπτωση των εγγράφων αλλά και σε όλα τα τεκμήρια ανεξαρτήτως του υλικού π.χ. ηχητικά, κινηματογραφικά κλπ.
· Μπάγιας, Α., 1999, Αρχειονομία. Βασικές έννοιες και αρχές. Η οργάνωση των αρχείων για τη διοίκηση και τη έρευνα, Αθήνα: Κριτική σελ.45-47, 65-67, 77
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.