Ηχοτοπίο: Βασικές έννοιες

·       Με τον όρο ήχο- κλειδί εννοείται ένας ήχος που ακούγεται από μια κοινωνία συνεχώς. Για παράδειγμα ο ήχος από τους κινητήρες των αυτοκινήτων σε μια πόλη ή ο ήχος των τζιτζικιών, των ζώων και του ποταμιού που ρέει σε μια αγροτική κοινότητα. Ως σινιάλο χαρακτηρίζεται το ηχητικό υπόβαθρο που ακούγεται συνειδητά: το παρατεταμένο σφύριγμα του τροχονόμου, οι κόρνες των αυτοκινήτων, το κάλεσμα του μουεζίνη για προσευχή, το χτύπημα της καμπάνας για τον εσπερινό, η σειρήνα του ασθενοφόρου ή της πυροσβεστικής υπάγονται σ' αυτήν την κατηγορία.

Με τον όρο ηχόσημο χαρακτηρίζουμε έναν ήχο που χαρακτηρίζει και διαφοροποιεί μια κοινωνία: η σφυριά, η επικοινωνία με σφυρίγματα στην Αντιά της Ν. Εύβοιας, το πένθιμο χτύπημα της καμπάνας τη Μ. Παρασκευή και το εορταστικό το βράδυ της Ανάστασης ή το χτύπημα των στασιδιών σε ορισμένες κοινότητες, ήχοι με βαθιά πολιτισμική και κοινωνική σημασία μπορούν να συμπεριληφθούν σε αυτόν τον όρο. Τέλος, με τον όρο ηχοτοπίο εννοούμε μουσικές συνθέσεις πλήρως αναγνωρίσιμες π.χ. ο ελληνικός και ο ρωσικός (πρώην σοβιετικός) εθνικός ύμνος, η φλογέρα του τσομπανάκου της ΕΡΤ, το μουσικό σήμα της Αθλητικής Κυριακής ή της ΦΙΦΑ,  το Hasta la Victoria Siembre κλπ. 

•   Kallimopoulou E., Poulos C. P., Kornetis K. and Tsipidis S., 2013 Learning Culture Through City Soundscape. A Teacher Handbook, Athens: SonorCities.